Nieuwsgier

[i] Goedenavond, dit is het acht uur journaal van twee augustus. [/i]

“Oh, is het al zo laat? Geef mij die was maar, Frits, ik vouw hem wel. Jij zult dit wel weer willen zien.”

[i]…Fortis zet opnieuw één van hun topmannen aan de kant… [/i] “Hoeveel miljoen zal hij weer meekrijgen? Die gouden handdrukken van tegenwoordig zijn toch niet normaal meer? Niet dat ik zelf iets tekort kom, hoor, maar ik dóe er dan ook iets voor.” Frits richt zich log op vanuit zijn zandzakhouding. “Maak je niet zo druk, man.” “Jij hebt makkelijk praten met jouw minimum inkomentje. Mij kost dit uiteindelijk geld, belastinggeld.”

[i]…De regering gaat vier ton uittrekken voor acceptatie van homo’s op de werkvloer…[/i]

Frits’ gezicht loopt rood aan, hij laat zijn ogen rollen en zit nu op het puntje van zijn stoel. “Dit is toch verdomme niet normaal meer: Vier ton. Weet je wel hoeveel geld dat is?” Boos kijkt hij zijn vriendin aan. Tegen beter weten in op zoek naar steun. Haar nietszeggende blik spreekt boekdelen. Een lichte zucht ontglipt haar kleurloze lippen, terwijl haar handen het wasgoed pletten, zíjn wasgoed. “Die lesbie bij ons op het werk heeft het hartstikke goed. We lachen ons elke dag rot om haar: Pottenpret. Zij heeft mijn belastinggeld niet nodig. Laten ze bovenmodaal maar een keer wat meer geven.”
“Juist die lesbie op jouw werk…”
“Sssst!”

[i] …In de Gay Pride van dit jaar waren veel landelijke politici aanwezig…[/i]

“Kijk hem daar staan! Kijk dan! Die Plasterk, PvdA-hond, moet weer popi doen. Laat hem terug opsodemieteren naar het Wouterbos, daar kan hij Plasterken zoveel hij wil. Ha!” Haar ogen zijn strak op een onderbroek gericht, terwijl Frits steeds heftiger begint te gebaren. Vocht druipt van zijn voorhoofd af en een penetrante okselgeur vult de kamer. “Die mensen, díe mensen kosten mij geld, elk jaar weer. Tja, jij hebt daar geen last van met jouw Wouter-kabouter-salarisje.” Woest triomfantelijk kijkt hij haar aan. Stijf klemt ze haar lippen opeen, verscherpt haar blik, opent haar mond en zwijgt. Weer.

[i]…Bedrijven zijn niet overtuigd van Windows Vista…[/i]

“KutBill Gates. Kut-Microsoft. Kutkapitalisten. Aan mij verdienen ze geen cent meer. Oh, wat ga ik lachen als het Nederlandse bedrijfsleven zo’n multinational plat legt.” Tot vuisten gebalde handen slaan richting de televisie. Zijn hoofd is donkerrood aangelopen. Alle aders in zijn lichaam lijken zich tot één pulserende massa gevormd te hebben.

[i]…De eerste Belgische mosselen van dit jaar zijn niet goed gevallen…[/i]

“Mosselen hoef ik ook niet meer. Zeker niet van die domme Belgen.” Op het moment dat hij het woord mossel uitspreekt vormt zich een vage glimlach rond haar lippen. Duister. Ze houdt van België en homo’s, stemt links en geld interesseert haar niet. Met glanzende ogen hoort ze Frits’ commentaar over het gelijkspel van Ajax – of ‘shit-020’, zoals hij het standaard noemt- en het afschuwelijke Nederlandse weer.

[i]…Dit was het nieuws van vandaag. Nog een fijne avond.[/i]

“Zo, ik ben weer helemaal bij. Heb jij ook zin in een bakkie koffie, schat?” Zijn gezicht neemt een normale kleur aan en er is geen spoor van felheid in zijn stem te bekennen. Aders veren terug in de oorspronkelijke slapte. Bevreemd kijkt ze hem aan, terwijl hij zich rustig terug laat zakken in de stoel.
“Weet je waar ik zin in heb, Frits, voordat ik morgen terug naar huis ga?”
“In koffie?”
“Nee, nu jij weer al jouw testosteron op de nieuwslezer gestort hebt, wil ik zelf eens wat nieuws maken.”
Heupwiegend loopt ze op hem af, haar armen strak achter haar rug gevouwen.