Nog één keer samen een wedstrijd kijken!

Langzaam sla ik de bladzijde van het fotoalbum om en mijn oog valt op een vrolijke ietwat verkreukelde foto. Ik herinner mij het moment als de dag van gisteren en ik kan een glimlach niet onderdrukken. Mijn moeder met een “Hup Holland Hup” hoedje op haar hoofd! Voetbal kijken met haar zoons. Het was tijdens het EK voetbal in Duitsland. “Holland” moest winnen van Portugal om kans te houden om in het toernooi te blijven. Afijn, na die bewuste wedstrijd kon Oranje gedesillusioneerd naar huis. Mijn moeder genoot zichtbaar die middag. Ze vond het heerlijk als de kinderen en kleinkinderen bij elkaar waren. Dan bloeide ze helemaal op en was ze vrolijk en kreeg ze weer kracht en energie. Ze keek graag voetbal op TV. Een voetbalstadion heeft ze nooit van binnen gezien. Dat is er nooit van gekomen. Maar ze kon zó genieten van een voetbalwedstrijd. Vooral van het Nederlands elftal. Ze kon juichen bij een doelpunt of een overwinning maar vaak bleef ze rustig op de bank zitten en verbaasde ze zich over het vertoonde spel of een bepaalde actie van een speler. Een paar typische opmerkingen van haar waren bijvoorbeeld “Waarom schiet hij nou naast?” als de bal enkele centimeters naast de paal ging of “zo kan ik het ook” als de keeper blunderde. De spelregels waren haar niet altijd helemaal duidelijk en ze vroeg zich regelmatig af waarom die man met die handschoenen aan de bal wel in zijn handen mocht pakken! En als de scheidsrechter een kaart trok na een grove charge van een speler kon ze je met grote ogen vragend aankijken met een blik dat er toch niks aan de hand was! Namen van spelers zeiden haar wel wat. Over Cruijff en Van Hanegem kon ze precies vertellen met wie ze getrouwd waren of waar ze woonden en hoe de inrichting van hun woning was. Dat had ze dan gelezen in een roddelblaadje als ze bij de kapper was geweest. Ook van Kluivert, Roy of later Van der Vaart en Sneijder wist ze precies wat hun eega’s de week voorafgaand aan een interland op een feest hadden gedaan of wat ze in de PC Hooftstraat hadden gekocht. Kijkend naar de foto van mijn inmiddels overleden moeder met het koddige Oranje hoedje vraag ik mezelf af wat ze zou vinden van het huidige Nederlands elftal? Zou ze weten hoe die man met die handschoenen aan heet? Ach, ik geloof het niet maar wát zou ik het haar graag vertellen. Konden we nog maar één keer samen naar een wedstrijd van Oranje kijken bedenk ik me. Al was het maar een vertraagde herhaling van die bewuste verloren wedstrijd tegen de Portugezen!