Oboekitas

De Post staat voor de derde keer deze week met een pakje voor de deur. Mo, in zijn oranje TNT jas. Ik ken hem al bij zijn voornaam. Hij grijnst en steekt zijn arm uit ; ‘Pakje voor meneer’.

Er heeft zich een enorm dwingende en niet te onderdrukken leeshonger van me meester gemaakt. Na een uitgebreide zelfdiagnose stel ik vast dat ik lijd aan oboekitas. Net nog, kom ik op Catawiki de brieven van E. Du Perron tegen, een van de belangrijkste polemisten/ essayisten van de eerste helft vorige eeuw. 9 delen met 4000 brieven gaan me te ver, maar ‘Het land van herkomst’, zijn bekendste roman, nooit gelezen, is tweedehands in een oogwenk gevonden. Hopsa, besteld, nog voor ons banksaldo weet wat het overkomen is. ‘Nietsches tranen’ van de amerikaanse psychiater Irvin Yalom ( lezen, mensen!), 1Q84 van Murakami, drie fascinerende dikke delen.. UIT! ‘Congo’ van David van Reybrouck. ‘Luisteraars’, radiocolumns van Karel van het Reve. ‘ Potgieterlaan 7’van Sytze van der Zee over NSB kinderen. Wat Carmiggeltjes tussendoor. En dat alleen al deze maand.

Waar haalt ie de tijd vandaan, denkt u, voor ook nog een versje of een stukje, de tuin te doen en naar het voetballen te kijken. En dan weet Mw. T. ook nog wel het een en ander. Ga er maar aan staan. Ik houd maar op voordat de (eventuele) reacties op dit stukje reppen van de ‘irritante oprispingen van een pompeuze kwal’.
En hoe komt dat nou allemaal?

Sinds ik bezig ben met het schrijven een b…( heel zachtjes, want niemand mag het horen en een pretentieuze aankondiging verandert zomaar in een faliekante en gênante mislukking waardoor ik me helemaal nergens meer durf te vertonen), verslind en verzwelg ik gevestigde schrijvers en hun werk. Een plotselinge inhaal manoeuvre.
Ik spiegel, vergelijk en corrigeer. Keur af en juich toe. De lengte van zinnen, het gebruik van het bijvoeglijk naamwoord, het beschrijven van omgevingen, situaties, details. Plotontwikkeling, autobiografisch lef, karakterbeschrijvingen. Ik dompel me onder omdat ik me wil scherpen, openen en ontwikkelen.
Ik denk dat het lezen van veel verschillende schrijvers en stijlen me niet zozeer helpt om de kunst af te kijken, maar wel om me er nog eens van te overtuigen dat er zoveel meer mogelijk is met woorden en zinnen.

‘Durf te schrijven wat je aan komt waaien’ , staat bovenaan elke nieuwe pagina in mijn tekstverwerker. Niet tevreden over mijn laatste stukjes en vast van plan om dat ene b… wat al zolang pruttelt nog een keer vorm te geven, moet ik het mezelf steeds opnieuw inpeperen. Ik weet wat het vergt. Zitten en blijven zitten, elke dag doen, vaste tijd kiezen, jezelf nieuwsgierig maken naar wat er om de hoek van de volgende bladzijde op je ligt te wachten. Er op vertrouwen dat de vorm er vanzelf insluipt, dat je het eindpunt moet vergeten en maar beter kan genieten van wat zich aandient.
Verder nog iets geleerd? Nou ja, dat iedereen zich iets anders verbeeldt en dat je moet durven leunen op je eigen talent. En dat de val door dit stukje is dichtgeklapt, nu moet ik wel. U kunt er op wachten, op dat alles omvattende b…