Nadat de radiowekker ’s ochtends vroeg is afgegaan
En Dinand Woesthoff weer zijn ding heeft gedaan
Vraagt mijn partner: “Is er iets?”
Schud ik mijn hoofd en zeg: “Er is niets.”
Eenmaal veilig op het werk beland
Verneem ik er is vandaag veel te doen
Geroepen wordt om B. Streisand
Terwijl ik wil spelen ‘Fly me to the moon’
Met een verbeten grijns op het gelaat
En distortion die helemaal open staat
Smijt ik ‘Woman in love’ in je gezicht
Jammer toch dat ik dan steeds weer zwicht
Voor het geilste geluid van het universum
En nee, het is niet de elektrische drum
En ook niet van een meester die wat dan ook keurt
Maar een loonzakje dat langzaam wordt opengescheurd
Daarvoor ben ik bereid heel diep te gaan
Zou er zelfs een rapper naast mij mogen staan
Die dan zijn ‘uh huh’ en ‘yeah yeah’ doet
Met op zijn hoofd een stomme pet of hoed
Gelukkig is het zo ver nog nooit gekomen
Soms beleef ik het in heel erg nare dromen
Snel wakker worden is wat ik dan doe
En ik ga lezen in Winnie de Poeh
Dan word ik rustig en gedwee
Durf mijn diepste hoop te voelen
Ik steek het niet onder banken of stoelen
Kon ik maar een keer jammen met Ali B.
13 reacties
Ferrara · 5 juli 2013 op 20:04
Blanchefort tussen gedwongen rijm(dat is dit) en poezie zit een wereld van verschil. Ik krijg hier de neiging om te zeggen met de groeten van Sint en Piet. En geloof me dit soort commentaar geven kost me grote moeite.
Blanchefort · 5 juli 2013 op 21:15
Ach, poezie heb ik nooit gepretendeerd te willen schrijven.
En ‘grote moeite’?
Het zijn maar woorden. :-))
Ik zou er niet te veel over inzitten.
Sagita · 6 juli 2013 op 10:28
Ferrara dit is geen poëzie maar RAP !
Nachtzuster · 5 juli 2013 op 23:26
Ben je geïnspireerd geraakt door Spencer en Pierken met hun odes aan..? Je bent niet consequent in de rijm, waarmee ik bedoel, het is niet standaard AABB of ABAB. Je wisselt daarmee leuk af. Verder wel eens met Ferrara dat het een hoog Sint en Piet gehalte heeft, maar hee. Ik kan niet dichten, dus wie ben ik? Ik bewonder je om je inzet hier op CX.
Blanchefort · 6 juli 2013 op 00:01
Dank u wel voor uw uiting van bewondering voor de inzet!
Het wordt door mij zeer zeker gewaardeerd.
Dit gedicht stamt uit tijden terug en is niet veroorzaakt door Spencer, Pierken of wie dan ook.
Ik geloof dat ik dit in 2007 heb geschreven; misschien wel eerder.
Het is een ode aan het ‘Distortion’ pedaal; onontbeerlijk iets voor de electrische gitaarspeler.
En dat terwijl ik hoofdzakelijk acoustisch speel.
Tijdens het gitaar spelen wil ik juist de grenzen opzoeken. Sterker nog; er over heen gaan.
Op de gemankeerde manier hoe ik het op dit forum doe merk ik aan de reacties van menigeen dat dat niet lukt.
Mijn dagen hier zijn dan ook geteld. :-))
Nachtzuster · 6 juli 2013 op 00:08
Ik zeg: Lekker blijven schrijven. Zeker de verhalen over jouw militaire dienst, dus uit het leven gegrepen, lezen lekker weg.
Ik denk maar zo dat jij heel wat kunt schrijven over je leven. Ook zonder de mannen- met- de -moeilijke -namen. (Heb even geen zin om die namen op te zoeken). Gewoon blijven hier is mijn advies dus. 🙂
Blanchefort · 6 juli 2013 op 00:44
Misschien zou ‘hier blijven’ mij kunnen redden.
Om die reden kwam ik ook hier.
Nachtzuster · 6 juli 2013 op 00:46
Oké. Hier blijven!! Zo goed?
Blanchefort · 6 juli 2013 op 01:07
OK. Dan blijf ik nog even.
Dank voor de positieve kracht.
Nachtzuster · 6 juli 2013 op 01:14
Mooi zo. Jij dank en slaap lekker.
Sagita · 6 juli 2013 op 10:31
Mooi RAP Blanchefort! Wie heb je gedist?
groet Sa!
Blanchefort · 6 juli 2013 op 17:28
Ik weet niet wat ‘dissen’ is.
Ik heb enkel een ode aan de ‘Distortion’ willen schrijven. 🙂
Ferrara · 6 juli 2013 op 19:48
Dat heb ik ook wel gedacht, ik ga hier weg.
Niet doen, je leert hier. Zoveel hoofden, zoveel zinnen. 😉