Daar heb ik het nodige van mogen ervaren tijdens mijn militaire diensttijd. Eerst sturen ze mij naar Ossendrecht om mij te leren rijden in een landrover maar ik heb zelfs nog nooit op een brommer gezeten dus dat wordt helemaal niets. Dan word ik naar Vught gestuurd waar ik drie weken lang een algemene opleiding krijg en uiteindelijk kom ik in Hollandsche Rading waar ze een gewondenverzorger van mij maken.
Dat is iets waar ik me wel in kan vinden want het is zinvol werk.
Na die opleiding ga ik dan paraat bij een Genie compagnie in Ermelo. De eerste dag dat ik mij daar meld krijg ik te horen dat de volgende dag een cursus schieten met een groot machinegeweer begint in Den Helder en daar sturen ze mij ook naar toe.
“We komen nog een man tekort!”
“Dan sturen we Blanchefort toch ook mee? Die is net binnen!”
Prima hoor; in die eerste vier maanden heb ik al zoveel onzin gehoord dat dit me niet verbaast. Die cursus duurt een week en ik krijg alles te horen over de .50 en op een gegeven moment is het dan zover; we gaan naar de duinen om daadwerkelijk met dat geval te schieten.
Een vliegtuigje dat van de grond te besturen is gaat omhoog en dat ding sleept het doelwit achter zich aan waar wij dan op moeten mikken. Het doet denken aan zo’n vliegtuig met een reclameboodschap er op maar nu staat er niet Koop je kaas bij Klaas maar helemaal niets.
Per persoon schieten we ongeveer twee minuten op het doelwit (terwijl ik me afvraag wat er gebeurt als iemand dat vliegtuigje raakt) en er wordt ons verteld dat er in die twee minuten grofweg aan fl. 1600,– munitie wordt verschoten; omgerekend naar nu iets van 730 euro.
Tja, als het aan mij ligt hoeft dit allemaal niet te gebeuren en kunnen we dat geld beter aan nuttige dingen besteden. Maar snap je dat ik helemaal grind wil gaan eten als dat vliegtuigje weer op de grond is en er niet eens verteld wordt of we iets geraakt hebben? Dat er totaal niet wordt gekeken naar het resultaat?
Wat was het moment dat jij twijfelde aan de zinvolheid van wat je op dat moment aan het doen was?
9 reacties
Libelle · 29 juni 2013 op 08:27
De column is een beetje te gematigd.
Het zou er toch uit moeten knallen dat jij dat stompzinnige gedoe bij defensie zwaar klote vind?
Ik vind van niet, ik denk nog steeds dat het doek in het geheel niet geraakt is en de sergeant jullie wilde sparen.
Blanchefort · 29 juni 2013 op 17:07
Niet alles was ‘zwaar klote’ zoals u dat zegt. Ik heb als hospik ook vele nuttige dingen mogen doen en ik heb in die tijd veel geleerd over mijzelf. 🙂
Yfs · 29 juni 2013 op 11:47
Best een leuke column Blanchefort, vooral dat ‘Koop je kaas bij Klaas’ haha.
Maar wat een rot woord in je (vreemde) slotzin, ‘zinvolheid’ :pain:
Sagita · 29 juni 2013 op 12:08
Gelukkig! Dus jij hebt nog leren schieten voor als de Russen komen. En misschien zat je bij de militairen, zondagavond in de trein, als ik naar mijn kamer in Hilversum reisde.?
Die vragende zin aan het einde mag je van mij weghalen!
groet Sa!
Blanchefort · 29 juni 2013 op 17:58
Nee, in die trein zat ik niet.
Meralixe · 29 juni 2013 op 12:26
Die laatste zin met dat verschrikkelijke woord ‘zinvolheid’ is natuurlijk een perfecte aangever….
Eventjes denken… ‘Wat was het moment dat IK twijfelde aan de zinvolheid van wat IK op dat moment aan het doen was?’ Haha…ik weet het!!! Die column lezen over die legertoestanden! :laugh:
Blanchefort · 29 juni 2013 op 17:10
:rotfl: Ik kan nog een minder zinvol iets bedenken dan het lezen van een column die over legertoestanden gaat! Er op reageren terwijl u in het verleden aangegeven hebt nooit meer iets van Blanchefort te lezen! :rotfl:
Harrie · 1 juli 2013 op 08:14
Bij het navelstaren denk ik? De column doet me sterk denken aan het spelen met soldaatjes. Die kleine bruin en groen gevlekte plastic poppetjes op een plat voetpodium. Die geknield zaten vond ik het leukst. Uren heb ik ermee gespeeld. Ook nooit iets geraakt, by the way. Groetjes, Harrie
Nachtzuster · 1 juli 2013 op 09:33
Alles wat ik doe is uitermate zinvol, natuurlijk.( 8-)), behalve als ik domweg oude columns doorlees en mij verwonder, mijn hoofd schud of hardop lach. Hoewel dat laatste zeer zinvol is voor mijn humeur. Ik vind de column wel aardig en vlot geschreven.