Helaas ben ik niet zo heel opmerkzaam. Oog voor details, nee, niet precies mijn fort. Anders dan mijn maatje. Die kan televisie kijken en dan verongelijkt zeggen “dat kan niet, net was die sigaret net aangestoken en nu is hij al driekwart op”. Hij ziet dingen die niet kloppen en heeft gelijk in de gaten wanneer ik iets veranderd heb. Ik niet. Ooit, lang geleden, had hij zijn snor afgeschoren. Dat was toen nog, mannen hadden snorren, zonder baard. Ik geloof dat ik het pas twee dagen later in de gaten had. Echt schandelijk.
Of die keer dat hij een nieuwe tuintafel had gekocht. We hadden het er al eerder over gehad. Om de metalen tafel te vervangen door een houten. Als verrassing had mijn maatje een tafel gehaald en hem in elkaar gezet. Stoelen eromheen, plant weer op zijn plaats. En ik zag niks. Als hij het niet had gezegd, had ik er waarschijnlijk pas een week later erg in gehad. Mijn maatje kan dat niet begrijpen, “zoiets zie je toch”. Ik niet. Helaas.
Ik doe wel mijn best hoor, ik neem me iedere keer weer voor om beter op te letten. Maar als ik naar een televisieserie kijk, wil ik gewoon vermaakt worden.
Gelukkig ben ik niet de enige die hier last van heeft. Laatst las ik een artikel over een jongeman die zijn vriendin ten huwelijk wilde vragen. Hij kocht een prachtige ring en liet het doosje quasi nonchalant slingeren. Tevergeefs, de dame in kwestie was er niet mee bezig en had niks in de gaten. Na weken van zich verkneukelen en foto’s maken als bewijsmateriaal, heeft hij haar toch maar op de ouderwetse wijze ten huwelijk gevraagd. Gewoon, op één knie. Uiteraard was ze blij verrast en heeft ze ja gezegd.
Het had mij ook kunnen overkomen. Niet dat mijn maatje mij op die manier ten huwelijk heeft gevraagd. Integendeel zelfs, nadat we samen vonden dat het wel leuk zou zijn om te trouwen, heb ik alles geregeld. Zonder dat hij het wist. Tot mijn schande moet ik bekennen dat mijn moeder eerder wist dat we gingen trouwen dan mijn maatje zelf. Omdat de trouwambtenaar een goede vriend van mijn ouders was en ik geen risico wilde lopen. ’s Avonds heb ik mijn maatje gezegd dat hij een snipperdag moest nemen. “Waarom?”, wilde hij weten. “Omdat we die dag gaan trouwen.”
Natuurlijk heeft hij zich later wel bemoeid met de details. Gelukkig. En is het een hele leuke dag geworden.
0 reacties