Op bezoek bij moeders..

Ik sluit af met een complimentje voor m´n moeder. Ze heeft weer eens overheerlijk gekookt. Ik heb netjes mijn mes en vork overdwars op het bord gelegd zoals ik dat geleerd heb en wacht rustig af tot zij klaar is met eten. Na een paar minuten legt ook zij haar bestek op de zelfde manier op haar bord zoals ze mij dat geleerd heeft. Ik heb beloofd om af te ruimen omdat de kok niets anders doet dan koken, als het om eten gaat. Dus afruimen is er niet bij voor haar, want daar heb ik me zonder enig gevoel van verplichting al voor aangemeld. Om mijn eigen traditie stand te houden steek ik vrijwel direct na het eten een sigaret op en wil daar rustig en zittend van genieten.
Mijn moeder daarentegen, heeft de verschrikkelijke traditie om de tafel zo snel mogelijk af te ruimen. Ze weet dat ik het zou doen, maar ze kan zich bijna niet inhouden. Haar hoofd begint te zweten en de handen beginnen te trillen. Haar ogen rollen met een rap tempo over de tafel om alvast een volgorde te verzinnen wat ze als eerst naar de keuken zal brengen. Ik waarschuw haar nog en geef mezelf nog 3 minuten om mijn sigaret op te roken, nu zit ik zelf ook niet meer lekker. Nu moet ik dus zorgen dat ik mijn sigaret op heb gerookt, voordat zij als een overactief Disney figuur die pannen en borden de vaatwasser intrapt en weer gaat zitten alsof er niks gebeurd is. Dit soort momenten doen me altijd denken aan 2 cowboys die 15 meter van elkaar afstaan met de ruggen elkaar toegekeerd en aanvoelen wie als eerst de revolver trekt. Ik moet nu dus aanvoelen wanneer zij in staat is om het Disney verhaal tot werkelijkheid te maken. Ik zoek de grens op en doe mijn armen over elkaar en neem af en toe een hijs van mijn sigaret. Ik wil nu niet mijn moeder belachelijk maken maar het ziet eruit alsof ze haar vingers 4cm de tafel heeft in geworteld en bereid is om al schreeuwend haar voorhoofd met regelmaat op de tafel te beuken.
Ik ben halverwege mijn sigaret en dan gebeurd het. Ze staat tot mijn grote verbazing rustig op en stapelt de borden kalm op elkaar en loopt met een iets te snel pasje richting te keuken. Ze verteld me nog met haar lieve stem dat ik mag blijven zitten. Met mijn goede manieren, die overigens ook heeft aangeleerd, wil ik een handje helpen met afruimen. Het komt er dus op neer dat ik al lopende mijn sigaret ga benuttigen en zucht even heel diep, ik wrijf al vermoeiend in mijn ogen en wil net opstaan.
Als ik ze weer open doe zie ik dat de volledige tafel weer herdekt is met een kleedje en een vaasje. De keuken is brandschoon en alle vaat zit al in de vaatwasser. Er staan 2 kopjes koffie, 2 glaasjes met ijsklontjes en een fles Baileys waar je alleen nee tegen kan zeggen als ´ie al op is.
Dit is al de zoveelste keer dat dit gebeurd en ik maak met mezelf de afspraak dat ik het de volgende keer wel doe en dan maar de sigaret rook na het afruimen.
Maar ergens weet ik dat de volgende keer mijn pakje sigaretten mij net zo toelacht, als de vieze vaat mijn moeder toelacht. Dan kunnen we weer heerlijk opnieuw beginnen.
Misschien moet ík maar is gaan koken..