Opscheppen

Koken is voor mij ontspanning. In de keuken kan ik mijn gedachten in de vrijloop zetten en de wereld aan haar lot overlaten. Geef me een paprika, een paar champignons en een ui. Doe daar een handje taugé bij en een kipfiletje. Met wat kruiden, een snufje fantasie en gevoel voor verhoudingen maak ik er iets smakelijks van. Hoe dat werkt weet ik niet. Mijn vader was kok, dus misschien ligt daar de bron van mijn creativiteit.

Als tiener was ik regelmatig in de keuken te vinden. Daar experimenteerde ik en leerde improviseren. Dat vind ik ook het leukste van koken. Een maaltijd bereiden met beperkte ingrediënten. Ik zie dat als een uitdaging. Zoals bij veel zaken begint koken met het leuk te vinden. Als de interesse er niet is, vergeet het dan maar. Haal dan een kant en klaar dingetje bij Appie of bestel een pizza. Voor koken is passie een noodzakelijk ingrediënt. De ene keer lukt het beter dan de andere. Doorgaans gaat het goed. En als het een keer niet helemaal loopt zoals het moet, dan ga je improviseren.

Zoals die keer toen een stamppot rauwe andijvie totaal verkeerd uitpakte. En wat is er nou simpeler dan een gewone stamppot zou je toch zeggen. De aardappels bleken afkokers, de andijvie was te nat. Vóór het stampen had ik al mijn twijfels. Een goede stamppot mag niet te droog zijn, maar zeker niet drassig. Bij het opscheppen moet er een piekje in de puree ontstaan. Dan is ie goed. Dit had meer weg van een moeras waar je ver vandaan moest blijven. Improviseren dus. Met instant aardappelpuree, een paar beschuiten en een eitje dacht ik de zaak te kunnen redden. Het werd echter van kwaad tot erger. De smaak verbeterde wel, maar het bleef een drijvende massa. Toch maar opgegeten met excuses aan mijn vrouw, die het eigenlijk best lekker vond.

Na deze positieve feedback ben ik de keuken weer ingedoken. Heb een extra litertje water in het ‘moeras’ gedumpt en een paar bouillonblokken. Vervolgens het hele zaakje nog even laten doorkoken, de staafmixer deed de rest. Resultaat? Een supersoepje dat tijdens een etentje met vrienden alom werd gewaardeerd. Op het menu had ik vervolgens in een overmoedige bui een selectie van vergeten en miskende groente geplaatst. Pastinaak, schorseneren, koolraap, raapstelen en rabarber. Een uitdaging om er iets bijzonders van te maken. Toen ik na afloop aan mijn gasten vroeg wat ze het lekkerst vonden, was het unaniem: ‘rabarber’. Tja, en die kwam uit een potje.