Orde scheppen in een warrige kop

Ik hou van logica en.. het eigen gelijk, bereikt door een stapsgewijs denken. Alles is logica, alles is gebonden aan de wetten van de natuur, niets is toeval, toeval bestaat niet!
Het winnen van de lotto? Logica. Een ongeval op de parking van het warenhuis? De samenloop van meerdere omstandigheden, elk apart met een natuurlijke achtergrond.

Duidelijk, deze hersenkronkel beheerst mijn denken in meerdere mate. Het is mijn grootste wapen bij woordenwisselingen tussen pot en pint. Waarom doet de overheid dit? Hoe zit het met koning auto?
Waarom wordt België straks (geen) wereldkampioen? Zelfs daar wint mijn streven naar logica het van de grenzeloze fantasie van mensen die nu, na het winnen van een vriendenmatch hun voortuin reeds omtoveren tot een schakering van zwart geel en rood. Het jaarsalaris van Eden Hazard is dan enerzijds een ‘logisch’ gevolg van zakelijke voetbalgekte maar anderzijds noem ook ik het tot de verbeelding sprekende bedrag totaal onlogisch. We wijken af.

Maar dan, de vooroordelen! Waarom laat ik me ó zo dikwijls beïnvloeden en knechten door een niet te tellen aantal onlogische stromingen en overtuigingen?

Zo ben ik er bijvoorbeeld vrijwel zeker van dat, als ik enigszins in tijdsnood naar een bepaalde plek moet, de verkeerslichten meer op rood springen dan anders. Ik beland dan ook steevast achter zo ‘n traag wagentje zonder nummerplaat aan een snelheid van minder dan vijftig kilometer per uur.

Wat doe ik met nog meer vooroordelen zo als; Nederlanders zijn.. Turken en Marokkanen zijn.. Negers zijn.. Getuigen van Jehova zijn.. Daar waar een logisch analyseren de hoofdbrok zou moeten zijn voor mijn besluitvorming moet het individu steeds vanaf nul beginnen om mij te overtuigen. Dan nog wint het vooroordeel het van het op naakte feiten gebaseerde oordelen, bij een niet te pruimen Meralixe vol eigenzinnige theorieën. Dan nog zit mijn verlangen en streven naar logica onder de knoet van deze koppige afwijking in de grijze massa.

De aandachtige lezer ziet hier een fout in deze beredenering. Ik vergelijk appelen met peren. In overwegend materiele zaken zit er een gevolg van natuurwetten die, omdat het natuurwetten zijn, gebonden zijn aan een bepaalde.. logica. Daar telt enkel de logica. Ik kan de stelling dat verkeerslichten meer op rood slaan als ik persoonlijk gehaast ben nergens ondersteunen. Het is wel zo dat, als ik in tijdsnood verkeer, duidelijk meer zal merken dat ik andermaal voor het rood sta. Logisch besluit.? Foei Meralixe je zit gewoonweg fout!

En, het vooroordeel rond mensen?

Wel, zelfde principe, een langharig tuig met in elk oor dertien oorringen kan even goed een uitstekende maatschappelijke werker zijn die bijzonder goed werk verricht in een bejaardenhuis. Alleen, hij heeft niet bepaalt het imago dat dit zou kunnen bevestigen. De analist, ik dus, gebruik allerlei losse elementen die nergens een definitieve ondersteuning bevatten om hem zelfs meedogenloos te veroordelen.. Foei Meralixe, je kan er schromelijk ver naast zitten. En dan? Schaamrood!

Maar toch probeer ik nog even. Is het niet zo dat al die elementen die zich in mijn hersentjes gesetteld hebben het gevolg zijn van de talrijke logische verhaaltjes die ik heb meegemaakt? Is dan, het gehoor geven aan wat we ‘mensenkennis’ noemen dan toch een logische beslissing?
Wel, de toepassing van de zogenaamde mensenkennis KAN een hoog percentage aan waarheidsgetrouwe componenten bevatten maar nooit het 100 % garanderen. Logisch besluit, ik kan me afschuwelijk vergissen.

Ik blijf nog wel even bezig. Nochtans, eens zei iemand me dat je op je vijftigste jezelf zou moeten kennen. Helaas, ik val dertien jaar later nog van de ene verbazing in de andere. Enige troost, er bestaan geen domme vragen, alleen domme antwoorden.

“Heeft U zich dat nooit afgevraagd?” zei Albert Einstein.