Ik ken Freek De Jonge reeds van bij zijn samenwerking met Bram Vermeulen onder de noemer Nederlands Hoop. Smaken verschillen, vooral bij het thema humor. Ik herinner me de oudejaarsconferences van Freek toen hij nog niet naast zijn schoenen liep. Het waren mijn inziens.. JUWEELTJES! Daarna zocht hij het wat te ver. Youp van ’t Hek werd mijn nog grotere favoriet. Harder, ruwer, echt, zijn oudejaarsconferences duwden me enerzijds richting dipje maar anderzijds was het humor van de bovenste plank. Met een soms zware vingerwijzing naar de realiteit beroerde hij menig kijker.

Nu, nu heb ik twee keer, twee keer, gekeken naar Circus Kribbe van Freek De Jonge. Mooi, wat een vertelkunst. Goed, de materiaaltrucjes, overigens perfect uitgevoerd, kunnen dan door negatieve critici wel als goedkoop bestempeld worden. En, nu en dan ging het zelfs na twee keer kijken voor mij als Vlaming een beetje te vlug. Maar mijn bewondering voor zijn woordenwaterval bleef. Hij kan perfect, ik zeg maar wat, 300 keer de zaal aan ’t lachen brengen met (gewone) humor maar kiest bewust voor het verhaal met sporadisch hier en daar wat humor. Op die manier de zaal (en de T.V. kijker) toch aan de lippen krijgen.. Weinigen doen het hem na.

Nee nee, de oudejaarsconference van Theo Maassen komt niet op mijn scherm. Eerder toevallig zag ik hem in een kleine opname, waarbij hij op een wel bijzonder goedkope manier humor trachtte te produceren, met het kruisbeeld en een uit steen vervaardigde gekruisigde Jezus als attributen. Goed, laat geloven in Jezus Christus nu nog een persoonlijke kwestie zijn waar niet iedereen in mee gaat. Geen probleem, iedereen zijn (haar) vrijheid. Maar, de manier waarop Theo daar tekeer ging was gewoon ondermaats. En, nu zit ik hier al te wachten op een negatieve commentaar van één of andere lezer. Wie de kans schoon ziet me wat te jennen richting droogstoppelig Meralixje die niet mee kan met de wereld rondom hem. Kom maar af. Doe maar, maar ik blijf bij mijn standpunt dat dergelijke humor zelfs aanleunt bij strafbare feiten. Er zijn vrijheden, er zijn verschillen van mening maar er zijn ook grenzen. En Theootje weet dat ook maar gebruikt het choquerende om het gebrek aan talent te verdoezelen.

Hier in Vlaanderen zijn er ook mensen die een poging doen om humoristisch uit de hoek te komen. Als ze zich bezondigen aan de meest voor de hand liggende truc in de zin van ‘ik durf dat zeggen van die’ dan hebben ze bij mij al zo goed als afgedaan. Mogen ze dan nog wel hun mond open doen? Zeker, maar er bestaat ook nog zo iets als fatsoen en dan wordt bijvoorbeeld Magda De Block in een zeer penibele situatie wringen een beetje triest. Voor de niet Vlamingen, deze politica levert als staatssecretaris voor Asiel en Migratie en Maatschappelijke Integratie in een moeilijk politieke periode schitterend werk maar sleept als vrouw zijnde dagelijks meer dan te veel kilo’s vet met zich mee. Deze gegevens ombuigen naar humor? Foei Geert Hoste bij de meeste mensen in Vlaanderen gaat uw oudejaarsconferences er reeds vele jaren in als een zoet broodje maar ik denk daar toch nu en dan anders over hoor.

Aan het om welke reden dan ook op oudejaarsavond T.V. kijkend publiek, geniet van het glaasje wijn, het borrelnootje, het eten en de feeststemming en laat u vooral niet beïnvloeden door die oude zeurkous uit Vlaanderen! Santé en op naar 2014!

Categorieën: Actualiteiten

Meralixe

Er is een smaak, gewoon, een manier van het door het leven gaan, die zo verschillend is van mens tot mens, dat we mogen besluiten dat het eigen gelijk niet bestaat en dat respect voor de andere mening belangrijker is...

8 reacties

Nachtzuster · 1 januari 2014 op 18:05

Wat een leuke column over oudejaarsconferences.
Hoewel ik lang niet alles begreep toentertijd was ik fan van Freek. Niet alleen zijn verhalen op Oudjaar, maar ook zijn andere werk, zoals: De tragiek, de Openbaring, de Ontlading, de Tol. Allemaal oud spul. Met name zijn mimiek en motoriek vond ik weergaloos. Daarna heb ik hem niet meer zo gevolgd. Theo Maassen van gisteren moeten wij nog terugkijken wegens onze afwezigheid thuis. Jammer dat ik Belgische cabaretiers niet zo goed ken. Alleen Wim Helsen, daar mag ik graag naar kijken. Toffe inkijk in de Vlaanderse voorkeuren in huize Meralixe! Mooi uitgewerkt ‘kleintje’!

Nachtzuster · 1 januari 2014 op 19:55

Excuses, Vlaanderse moet uiteraard Vlaamse zijn. :-/

Ferrara · 1 januari 2014 op 23:21

De “oude” Freek verstaat zijn vak nog steeds.
Voor Theo zet ik de Tv niet eens aan.
Meralixe hou nou eens op met jezelf een oude zeurkous te vinden, je geeft je mening, daar is toch niks mis mee.

Mien · 2 januari 2014 op 00:29

Wim Helsen en Kommil Foo die zijn in cabaret in België baanbrekend en goed.
In Nederland staat Toon Hermans voorop. Daaraan zijn velen cabaratiers schatplichtig. Freek, Youp, ja zelfs Theo en Hans.
Maar eeehhh … het is maar mijn mening.
Goede column Meralixe. Verder sluit ik me aan bij het slotcommentaar van Ferrara.

Pierken · 2 januari 2014 op 15:42

Ik heb jouw column graag en met herkenning gelezen. Maar Meralixe toch, op één puntje na dan, hè. ‘Tegen strafbaar aanleunend?’ Mag niet alles gezegd worden bij wet in jouw ogen? Dus als ik hier een rijtje ‘reedsen’ poneer, dan zou ik in jouw ogen een misdrijf plegen?

Verder betrap ook ik mijzelf op onbekendheid met ongetwijfeld grote Belgische namen. Verder dan Urbanis, Geubels en Helsen rijkt mijn kennis niet. Maar ben wel fan van deze drie. Leuk om van jouw hand een aanvulling te krijgen.

Meralixe · 2 januari 2014 op 19:40

Beste mensen, bedankt voor het reageren.

Dat van die oude zeurkous? Inderdaad, een beetje meer zelfvertrouwen mag wel. Helaas is dit nog al eigen aan Vlamingen waarvan ik er dus eentje ben.
Overigens, de column is geschreven van uit een Vlaamse hoek. Ik gebruikte dus in het tweede deel van de column bewust Vlaamse mensen zodat Nederlanders het eventueel wat moeilijker kregen te volgen. Dit is een gegeven waar ik op column x dagdagelijks mee wordt geconfronteerd. Geen punt hoor, ik zet gewoon door.

Pierken, uw opmerking over die persoonlijke vrijheden? Tja, daar valt natuurlijk veel over te zeggen. Wat ik voornamelijk wilde onderlijnen is dat humor inderdaad wel de nodige woordspelingen nodig heeft om mensen aan ’t lachen te brengen maar dat er toch ergens een norm is die beter niet wordt overschreden. Helaas heeft veel humor dan wel zeer veel te maken met het durven uitdagen.
Nu ontgaat me die naam van die site die hier enkele weken terug ter sprake kwam. Probeer u maar eens een ganse samenleving voor te stellen met een dergelijk niveau. ’t Zal niet lukken.
Volgende stap tegen wanorde is steeds orde scheppen door regels te stellen. Regels overtreden wordt dan strafbare feiten. Klinkt logisch. Toch?

Pierken · 3 januari 2014 op 00:12

Wanneer ik het beperk tot wat jij in deze column als tegen strafbaar aanleunen acht, dan verschillen we behoorlijk van mening. In dat voorbeeld klinkt het voor mij dus niet logisch.

In het algemeen ben ik in ieder geval tegen normering op wat je mag schrijven. Vanuit een opgelegde censuur ontstaat er meer ellende dan wanneer je iets via een pen de vrije loop mag laten. Bovendien voegt een openbare vrijheid van meningsuiting toe aan het ijken van het midden. En dat midden kun je niet inkaderen zonder links of rechts. Net zoals dat je links of rechts niet kunt inkaderen zonder de extreme vormen daarvan. Met name op het gebied van religie is de vrijheid van meningsuiting m.i. daarop nat gegaan. Waarop ik dus ageerde in mijn eerste reactie wanneer je Theo Maassen al tegen het beklaagdenbankje laat aanleunen.

Mien · 3 januari 2014 op 08:53

Eens met Pierken. En laat die Vlamingen maar komen.
Blijft een schattig volkske.
Saillant detail nog overigens, uit de rede van Theo (what’s in a name?).
Hij breekt Helmond met een hel-mond af (losing his religion?)

Geef een reactie

Avatar plaatshouder