Ouwe lul !

Ochtend. Verbaasd en geïrriteerd kijk ik naar het getal op de elektronische weegschaal.
Al drie dagen hetzelfde. Ondanks zwarte koffie, superdunne crackers en 20+ kaas.
Kruiswoordpuzzel. Drie sterren. Vijf horizontaal. Ik tel het aantal witte hokjes. Kan er niet opkomen.
De videoband blijkt net vijf minuten korter als de opgenomen film. Dorus, het kattebeest, kotst in de huiskamer, nadat hij zich tegoed heeft gedaan aan de lievelingsplant van mijn vriendin.

Middag. Neem de fiets naar de buurtsuper. De bedrijfsleider lijkt wat minder vriendelijk als normaal.
Bij de kassa blijk ik vergeten te zijn de lege flessen in te leveren
De rij achter me groeit Ze worden geïnformeerd door de caissière, die omroept dat er iemand naar kassa twee moet komen. Er moeten appels afgewogen worden. Was ik vergeten dus. Een malloot, ‘mag ik even passeren, dank u’, duwt spontaan de winkelkar in mijn maagstreek. Van de zenuwen toets ik bij het afrekenen de verkeerde pincode in. Het vrouwtje achter de kassa mompelt wat, en uit gewoonte zeg ik: ‘ook zo !’ Het zadel van mijn fiets is ondergescheten door een vogel. Voor anderen fluit ie. Zou een R@@f geweest kunnen zijn.
Thuis parkeer ik mijn fiets aan de voorkant. Heb geen zin om vanavond lopend naar de sportzaal te gaan.
De rollen van het alternatieve merk wc-papier zijn te groot voor de houder. De voorraadkast wordt aangevuld met alweer het vierde pak snelkokende rijst.
Telefoon. Hoe oud ik ben, want er is nu een prachtige aanbieding voor personen tot 50 jaar om een aanvullend pensioen verzekering af te sluiten. Het schemert inmiddels.
Avond. De fietsdynamo heeft net voldoende energie om het licht te verspreiden van een gloeiende spijker.
Op gevoel rijd ik naar de volleybalzaal. Lid sinds een maand.
Bij mijn eerste ‘lossssssss’ ploft de bal al voor me op de grond.
Het herhaaldelijk lurken aan het flesje extra-energy geeft niet het beoogde resultaat.
Goedkoper merk om uit te proberen. Minder calorieën. Wel anders, maar niet te zuipen.
Weer thuis zie ik nog net een stukje Arsenal-Ajax. Glad vergeten !
Nacht. Naar bed. In het verleden gunde ik mijn slapie niet de tijd om haar sokken uit te trekken. Vannacht zou ze een paar kunnen breien. Ben moe. Desondanks kan ik de slaap niet vatten
Ik besluit alles maar van me af te schrijven. Zou willen dat ik ook ergens een knop had: ‘alles negeren’.
Bij het nalezen denk ik: ‘Je bent oud’. 51+. Geen drie keer 17 meer.