Overleven doe je zo

Vol ongeloof viel mijn blik gisteren op een klein berichtje. Het bereikte mij via een nieuws- app; een wereld waaraan ik sinds kort ook meedoe.

´Vermiste vader en zoon na veertig jaar gevonden´. Ik ben op zich niet zo voor sensatie, maar dit behoefde toch nader te worden bekeken.

Het artikel bleek te gaan over een vader en diens zoon die gedurende de Vietnam(!)-oorlog gevlucht waren. Blijkbaar vonden ze het diep in de bossen veilig genoeg, want daar hebben ze al die jaren weten te overleven.

Dit is toch een artikel dat bij mij de nodige vragen oproept. Ik begrijp dat de dagelijkse krant niet in een oerwoud verschijnt, echter, het lijkt mij toch discutabel dat vader nog steeds meende dat de oorlog aan de gang was. Al jaren heerst daar rust; geen bommen die afgaan, geen overscherende vliegtuigen, geen schoten… Heeft vader dan werkelijk waar nooit de ver tegenwoordigheid van geest gehad eens een kijkje te gaan nemen?

De volgende vraag die bij mij naar boven komt is: waarom kan zoonlief niet of nauwelijks praten? Vader is gevlucht. Hij is niet veranderd in een aap die alleen maar kreten uitstoot. Hoe hebben die twee ooit met elkaar gecommuniceerd? In mijn fantasie speelt zich een scene af: Vader: boe boe (pak dat konijn). Zoonlief: hank hank (ja ik heb hem). Dat werkt toch niet? Alleen al om puur te kunnen overleven, zullen ze hebben moeten samenwerken en het lijkt mij dat taal een eerste vereiste is.

Afijn, feit is dat ze nu sinds jaren terug zijn in de bewoonde wereld. Dat zal een shock voor ze zijn! Hoe kunnen zij ooit nog ´normaal´ functioneren? Slapen in een bed, eten aan een tafel en dan wel eten dat gewoon gekocht is. En zoonlief mag beginnen aan een inhaalcursus Vietnamees. En dit is nog maar het begin.

Toch zie ik wel een lichtpuntje. Schrap al die survivalprogramma´s op Discovery en National Geographic! Programma´s waarin wordt nagespeeld dat je op jezelf en de natuur bent aangewezen. Best wel aardige programma´s, doch ik ben altijd wat sceptisch. De cameraploeg zit gewoon lekker te schransen terwijl meneer met vlecht en blote voeten ons probeert ervan te overtuigen dat de meest gore insecten heerlijk zijn. Ja tuurlijk!

Weg dus met die programma´s. Hier zijn de echte overlevers. Ik denk dat ze boeken vol kunnen schrijven over hoe je nu echt kunt overleven. Een toegevoegde waarde, zou ik zeggen.

Maar dan wel eerst die taalcursus.