Papa, in België zou dat niet gebeuren hee ?

Gisteren heb ik samen met mijn zoontjes een hele grote plastic kerstboom opgezet. De boom lijkt net echt, alleen geurt hij niet naar dennenaalden. Mijn zoontjes volgen mijn atheistische zienswijze, maar ze gaan naar de Australische school van Bali die, alhoewel er daar geen godsdienstonderricht wordt gegeven, toch de leerlingen onderdompelt in de kerstsfeer, want in Australië is Kerstmis een groot feest en de leraars en leraressen kunnen het niet laten om over kerstmis te praten. Nochtans vinden mijn kinderen dat er grenzen zijn : ze hebben geweigerd om kerstliederen te gaan zingen in het koor van de Australische school.

Ze wilden dus een kerstboom opzetten, en daar ben ik het mee eens.
Het is goed dat het schooljaar onderbroken wordt door regelmatig weerkerende feestdagen. Dat geeft kinderen houvast en ook iets om naar uit te kijken.

Zo hebben wij ook Sinterklaas gevierd op 6 december (natuurlijk met kadootjes).
Sinterklaas is onbekend in Bali en ook de leraars en de andere leerlingen van de Australische school van Bali hebben nog nooit gehoord van een Sinterklaas die op 6 december kadootjes brengt. Ze kennen enkel de kerstman.

Mijn kinderen zijn nochtans trots op hun Sinterklaas.
Zij beschouwen het Sinterklaasfeest als een onderdeel van het mysterieuze België dat zij niet kennen, maar dat zij wel idealiseren.
Telkens wanneer zij iets zien dat hun niet aanstaat in Indonesië zeggen ze mij : Papa, in België zou dat niet mogelijk zijn hee ?

Ik moet er voor zorgen dat mijn zoontjes niet denken dat België het paradijs op aarde is, maar soms heb ik het moeilijk, want wanneer de buren weer eens vuilnis verbranden voor hun deur en al die walmen van brandende plastic flessen door mijn altijd openstaande ramen waaien, zeg ik dat dit inderdaad in België verboden is.
Dan knikken mijn zoontjes ernstig en is hun idee over het paradijselijke België weer bevestigd.

Vorig jaar betrapten een tiental mensen een vent toen hij probeerde een motorfiets te stelen. Zoals het hier meestal gebeurt, was de volksjustitie vlugger dan de politie of de rechtbank. Die kerel werd eerst in elkaar geslagen, dan overgoten met benzine en in brand gestoken. Hij werd levend verbrand.

Nietsvermoedend kwam ik met mijn kinderen uit een zijstraat gewandeld. Mijn kinderen keken met wijdopen ogen toe hoe die kerel kronkelde van de pijn en rauwe kreten uitstootte die overgingen tot een gegrom toen zijn keel ook wegbrandde terwijl ik met mijn linkerhand steunde op de schouder van mijn oudste zoontje want ik moest onmiddellijk kotsen, mijn hele maaginhoud en slijm heb ik uitgebraakt.
Dat mag niet in België, hee Papa ? zegden mijn zoontjes.
Blijkbaar hebben ze er geen trauma aan overgehouden en ik heb niet de indruk dat ze aan post-traumatische depressie lijden.

Elk jaar op kerstavond ga ik met mijn zoontjes naar het Hyatt hotel. Dat vijfsterren hotel geeft echt goede service op kerstavond.
Er is daar dan een kinderkoor dat kerstliedjes zingt in het Indonesisch, verder een geweldig buffet met vele gebraden kalkoenen, varkens aan het spit, Chinese, Indonesische en Europese specialiteiten, en ook veel ijs en chocolade, kortom, men vreet zoveel als men wil, en tenslotte komt er dan een Indonesiër die zijn gezicht wit heeft geschilderd en vermomd is als de kerstman. De kadootjes voor de kinderen zijn inbegrepen in de prijs van het buffet.

Vorig jaar waren er geen andere kinderen in het Hyatt Hotel, dus mijn zoontjes hebben hopen kadootjes uit de zak van de kerstman gehaald. Ze geloven niet in de kerstman en ik had ze aangemoedigd want ik had hun gezegd dat de kadootjes inbegrepen waren in de prijs van het buffet.

Dat hele buffet plus kadootjes van de kerstman kost 2 miljoen Indonesische rupiah. Dat is dus 163 euro.

Merry Christmas, in het Indonesisch : Selamat Hari Natal !