Pas als ze niet meer boos word om wat er niet toe doet
en niet meer dagen stil valt als er vermoedens zijn dat iets niet in de haak is.
Pas als ze niet meer haat wat ik altijd vergeet.
En als het haar niet meer raakt als ik om de gekste dingen lachen moet.
Pas als ze niet meer schreeuwt om dingen die ze ook rustig uit zou kunnen leggen.
Of als ze eindelijk de woorden vind voor de dingen ze die allang zeggen wilde.
En pas als ze niet meer zomaar stil valt bij dingen die ik niet de moeite waard vind en als ze niet meer zo beheerst als ik het liefst ontaard.
Pas als het bij ons thuis nooit meer zo ontspoort en alles volgens plan zou gaan.
Pas als niets me meer stoort, dan zou ik bij haar weggaan.
Pas als ik niet meer de dingen laat vallen waar zij zo aan is gehecht.
En pas als ik het begrijp als ze iets heel mooi probeert te zeggen.
Als ik niet meer hoop op wat zij mij nooit zou kunnen geven.
Pas als het met haar niet meer zo intens is en als het mij om het even word.
Pas als ik verder durf te kijken dat naar dat wat echt niet later kan.
En als ik los kan laten wat ik misschien beter volgens plan kan doen.
Pas als ik niet meer wil wat ik eigenlijk niet moet willen
En pas als wij samen begrijpen wat de kern is tussen onze verschillen.
Pas dan, zou ze bij mij weggaan.
0 reacties