Pech

Een column met de naam pech. De pech begint al, omdat mijn blaas zojuist begint op te spelen waardoor mijn zeldzame schrijftalent uitgesteld moet worden tot het moment waarop mijn ontlasting van mijn lichaam ontdaan is. En zo zeg ik tot spoedig tegen de idioot die dit leest. Nu ik al het besmeurde rondom mijn baarmoeder geledigd heb kan ik weer mijn kunstwerk voltooien. Of het een kunstwerk wordt, valt nog te bezien, omdat elke poging, in welk opzicht dan ook weer een verassing is. Zo kan een ei een kip worden of iets op een snee brood met ketchup en wat zout. En zo kan een bloeiende liefde eindigen in een depressie met dodelijke afloop, omdat de één zo nodig een ander menswezen moest volspuiten.
De één heeft het geluk om een ander alles te geven en de gelukkigste persoon ter wereld te voelen en de ander loopt het ene na het andere probleem of teleurstelling tegemoet en eindigt in de goot. De één heeft geluk, de ander pech. De één vind een reden om te leven en de ander vind een reden om er een einde aan te maken. Weer een ander drinkt zich door het leven heen en de ander kan het leven nuchter omarmen, omdat hij geliefd wordt in plaats van gehaat.

Als je een mens voorbij ziet lopen, kun je moeilijk inschatten wat degene voor cadeau heeft gekregen: geluk of pech. Een krokodillen tasje is geluk en een stuk gordijn om iemands middel bevuild met vlekken is pech? Kortzichtigheid. Het allerduurste cadeautje kan leiden tot het meest pijnlijke leven dat je je maar kunt bedenken en de goedkoopste dingen kunnen leiden tot het grootste geluk. Geluk kun je niet betalen en pech evenmin. Geluk betaal je met toevalligheid en pech met hetzelfde. Toch krijgt de één meer dan de ander. Toeval. Niets is toeval en niets is voorbestemd.

Op geforceerde wijze over een specifiek onderwerp schrijven is als een tijger dwingen door een brandende hoepel te springen. Niets is goed als het gedwongen is. Het mooiste cadeau van een mens is wanneer hij als ingeving wordt gebracht. Iets ontstaat wanneer degene denkt dat het het beste uitkomt. Gedwongen handelingen leiden tot een averechts affect waar menig mens kokhalsneigingen van krijgt. Zo ook deze column. Helaas geforceerd, door de gedachte “het moet over pech gaan”. Zo niet, kon het een kunstwerk worden. Maar mensen hebben altijd de onverklaarbare drang om de geest te verstikken door regels, beperkingen en grenzen.

Een geforceerde column over pech. Mijn lot ligt in jouw handen. Heb ik de pech dat niemand iets ook maar iets talentvols in ziet of heb ik het geluk dat iemand deze gedachte herkent en daarom de waarde aan dit alles toekent? Pech of geluk is meestal in de handen van anderen zoals deze schrijfwedstrijd. Steeds weer onszelf moeten bewijzen, omdat woorden alleen vaak niet genoeg voor mensen zijn. Laat deze woorden je inspireren tot betekenis en niet tot vergetelheid. Laat je niet beinvloeden door beperktheid, maar tot vrijheid.

Tot Shit

(ps: deze column had ik eens ingestuurd voor een schrijfwedstrijd, maar dat was al ergens duidelijk..vond hem ook wel de moeite waard om hier op te sturen )