Please!

In toenemende mate wordt mijn irritatieklier geprikkeld als ik de status van de gemiddelde Facebookbevolking lees. Wat een taaldiarree! Zoals die standaard rotzooi tijdens vakantieperiodes waarmee je wordt doodgegooid.
Neem het woordje ‘genieten’. Indien het in volledige zin wordt gebruikt of als werkwoord, dan kan ik daar prima mee leven, maar als samenvatting van je hele vakantiebeleving? Flikker toch op.
‘We zitten op Scheveningen en genieten ons het hemd uit de broek!’
Niks mis mee. Het gaat mij om het samenvattende; ‘Genieten!’  Klaar! Gebruikt als understatement voor zijnde debiel.
‘Genieten! In Egypte bij 55 graden!’
Waaronder dan weer vijftig reacties staan van het niveau Corendon.
Foto van een terrasje in Spanje. Of Zandvoort, wie zal het zeggen.
‘Lekker wijntje doen! Genieten!’
Echt, ik veeg wel eens een spuugje van mijn beeldscherm. Het heeft een hoog gehalte: Kijk mij eens alles heerlijk voor elkaar hebben: Ik heb geen stress, geen jengelende kinderen, geen muggen in de slaapkamer. Nee hoor. De hele wereld samengevat met ‘Genieten’!

‘Gezellig’ en ‘lekker’. Ook zulke lege woorden. Ik gruwel ervan.
‘Even bijbeppen met mijn oude dinnetje onder het genot van een borreltje. Gezellig! Lekker samen borrelen.’
Zum kotzen! Veel liever lees ik: ‘Kak, komt die trut van vroeger naar me toe. Nu moet ik wel sociaal doen en verplicht met haar rosé achterover slaan. Even blabla en dan weer opkazen graag.’
Maar ja, daar maak je weer geen vrienden mee. En veel vrienden hebben geeft status op social media. De status van: ‘Zo, die moet wel heel gezellig zijn’.
We zijn te sociaal opgevoed. Bang om tegen zere tenen te trappen.
Men moet vooral niet denken dat ook jij wel eens chagrijnig bent omdat er wéér vuile kleding op de grond ligt, dus niet in de wasmand. Of dat je galgo-puppy op het nieuwe karpet heeft gescheten. Al lopend! Dus ligt er een spoor van derrie. Maar dat is niet ‘gezellig’, toch?

Het lijkt wel alsof de hele wereld alleen maar happy is. Happy is ook zo’n voorbeeld. Ja, in ‘Happy Birthday’ kan dat prima. Maar niet, ik herhaal niet, in een status als: ‘Mijn mannetje heeft gekookt vandaag. Genieten! Happy!’
Nóg erger is als Happy dan achter een hashtag staat. Als zijnde een tweet. Please!
Please!! Waarom zoveel lekker interessant samenvatten met Engelstalige uitdrukkingen om een statement te maken? Onze ‘Please!’ impliceert dat je het totaal oneens bent met een bepaalde stelling. Terwijl de vertaling ervan toch duidelijk iets anders betekent. Namelijk de benadrukking van een vriendelijk verzoek. En dan heb je nog de overtreffende trap van vacuümwoorden. Op de uiterste rand van mijn taalagressieve knobbel staat: Kids.
‘Ik moet nu snel naar huis want mijn kids komen uit school. Bedankt voor het gezellige borrelen, hè?! Was genieten!’
We wonen hier in Nederland en hebben kinderen. Geen ‘kleine’ en bovenal geen ‘kids’. De Nederlandse Office-Word herkent het woord niet eens. Uiteraard hoeft er niet alleen maar geklaagd te worden op social media. Maar lieve virtuele vrienden; ik geloof er geen snars van dat alles bij jullie helemaal heppie de peppie is.

Zo, dat is eruit. Nu ga ik genieten van een wijntje. Lekker borrelen! Met me dinnetje en me galgo-puppy. Gezellig! Zonder kids om mij heen, want die heb ik niet. Ben helemaal happy. Jij ook? Doedoei…
Please!