Pompen of verzuipen

Soms zijn er van die perioden dat je relativeringvermogen danig op de proef wordt gesteld. Denk je eindelijk weer terug te krabbelen uit een financieel dalletje, dient een volgende zich al weer aan. Omdat mijn schuurtje rot was en ondertussen onderdak bood aan minstens een duizendtal houtwormen, was het overduidelijk dat deze zijn langste tijd had gehad. Zoiets zie je aankomen. Berekend als ik ben, reserveerde ik daarom hier wat geld voor. Geen probleem dus. Het wordt wat lastiger als je in diezelfde periode schade rijdt die gerepareerd moet worden. Nog niet bijster veel aan het handje. Want ik heb ook nog wel een laagje vet opgebouwd, om op te teren.

Afijn, nieuwe schuur, gerepareerde auto. Bemerk ik ineens scheuren in mijn schouw omdat ik de open haard de avond ervoor iets te hoog had opgestookt. Nu begint het langzaam toch wel wat vervelender te worden. Maar het moet gerepareerd worden om erger te voorkomen. Echt vervelend werd het toen ik, kort daarop ’s avonds, naar huis wilde rijden en bemerkte dat een of andere jojo dacht over een kleinere auto te beschikken dan dat deze werkelijk is, waardoor mijn auto onder de krassen is achter gelaten. Natuurlijk ligt de dader spreekwoordelijk op het kerkhof. Hetgeen makkelijk werkelijkheid had kunnen worden. Ook ik beschik namelijk over een achteruit in mijn auto.

Langzaam maar zeker wordt het incasseringsvermogen, door dit soort voorvalletjes, steeds kleiner. Eenvoudige uitgaven als nieuwe schoenen lijken opeens onoverkomelijk. Want ook de zolen, van mijn nog geen half jaar oude schoenen, waren op miraculeuze wijze gebarsten. Voor de buitenwereld houd ik dapper de schone schijn hoog en verloopt het mij prima. In werkelijkheid kan ik diep van binnen alleen nog maar janken. En dat had ik dus ook weer niet moeten doen nu ik hierdoor ook nog eens een van mijn contactlenzen ben verloren die ik niet meer heb kunnen terugvinden.

Natuurlijk wordt er uit verschillende hoeken hulp geboden. Maar ik heb nu eenmaal de vervelende eigenschap te veel eer te hebben en ben ik te trots op mijn zelfstandigheid. Hierdoor sla ik elke vorm van geboden hulp stelselmatig af, wat het geheel er niet makkelijker op maakt. Als een masochist onderga ik deze periode. Want waarom makkelijk doen als het moeilijk kan? Is het niet dat je het slechte moet kennen om het goede te kunnen waarderen?

De vraag is echter hoe lang ik dit nog vol kan houden want het water staat mij nu toch echt tot aan de lippen. Nu ook nog eens het putje in mijn douche zo verstopt zit dat ik deze niet zelf kan ontstoppen en er een loodgieter aan te pas moet komen terwijl de deur van de douchecabine hermetisch klemt. Geld stinkt maar een gebrek hieraan kan ook een behoorlijk onfrisse lucht achterlaten.