Een aanrader om te lezen is [i]De Gifkokkin[/i] van Arto Paasilinna. De Finse auteur neemt lezers mee in de onweerstaanbare wereld van een lieve, oude, enigszins hulpeloze dame van stand, die door haar kleinzoon en zijn vrienden schandalig wordt geterroriseerd. Als een toevallige speling van het lot komt zij terecht bij het woordje [i]gif[/i] in de encyclopedie. Een woordje dat, zoals de titel al doet vermoeden, de wereld van de mensen om haar heen flink op de kop zal zetten. Het boek voerde mij jaren terug, naar een Super in Groningen, waar ik ooit als scholier geld bijverdiende. Die Super stond in een typisch Groningse, armere wijk. De meeste klanten die er kwamen waren studenten, of dubbeltjeskerende oudjes. De studenten hadden er nogal een handje van om de kratten bier onder op de boodschappenwagen te zetten, om deze pas af te rekenen als je hen erop attendeerde dat bier niet gratis was. Die studenten konden niet allemaal even goed acteren, maar hadden allemaal steevast dezelfde reactie van [i]oh, helemaal vergeten, sorry[/i]. Vaak moest het haastig op het laatste moment meegegriste blad met bloeiende borsten weer worden teruggelegd. In een wereld waarin gekozen moet worden tussen seksuele lustopwekkers en bier, bleek bier de grote winnaar.

In de Super kwam elke ochtend vroeg een lief, oud vrouwtje winkelen. Ze was een tikje nederig en altijd vriendelijk tegen iedereen. Ze had elke dag wel iets te vragen en iedereen was bereid haar te helpen met het dragen van haar boodschappen, of om tijdelijk even als wandelstok te fungeren. Voor haar maakte je tijd. Als je iets had dat op een hart leek, kon je namelijk niet anders. Ze was Supergranny, onze knuffeloma. Ze deelde wel eens bokkepootjes uit, omdat wij allemaal zo aardig voor haar waren.

Bokkepootjes! Hoe oma kun je zijn!

De mannelijke collega’s hielpen haar vaak en vriendelijk in de winkelgangen, onderwijl potentiële dieven in de gaten houdend. Als ze dat doorhad, schudde ze haar oude, breekbare hoofdje en mompelde iets over de jeugd van tegenwoordig en voerde een kort gesprekje over het oud-zijn en het niet meer kunnen volgen van de snelle, jonge wereld om zich heen.

Groot was mijn verbazing, op een dag dat ik vakken aan het vullen was, toen ik zag dat onze lieve oma een grootverpakking vlees in haar boodschappentas propte. Ze keek daarbij om zich heen met een geheel andere blik dan ik van haar gewend was. Zag ik daar [i]berekening[/i]? Zag ik in die lieve, oude ogen, die bij iedereen onmiddelijk goed gedrag opriepen, een lichtje van [i]sluwheid[/i]? Zag ik dat diezelfde tas wel erg uitpuilde? Zag ik, op het moment dat ik haar blik kruiste [i]schrik[/i]? Razendsnel gevolgd door een hulpeloos Super ‘Bokkepootje’ Granny glimlachje?

Om me heen kijkend zag ik dat een collega vakkenvuller toevallig exact hetzelfde had gezien als ik. We keken elkaar aan met ogen van ongeloof over hetgeen we juist hadden aanschouwd. Langzamerhand zag ik een grote grijns verschijnen bij mijn collega. Een minuut later kwam de filiaalmanager ons vragen of we alsjeblieft konden ophouden met dat stomme gehinnik. Het oudje was inmiddels waarschijnlijk al thuis om haar schatten te tellen.

Die collega en ik hebben er nooit over gesproken. Soms, als ik zie hoe winkelbedienden naarstig tattoo-armen in de gaten houden, om te voorkomen dat ze een ongeoorloofde graai doen, bedenk ik me dat oud worden ook zo zijn voordelen heeft. Ongezien je eigen gang gaan bijvoorbeeld. En als je al betrapt wordt, ach, daar valt vast wel weer een bokkepootje aan te passen.

Categorieën: Algemeen

20 reacties

Troy · 3 juli 2005 op 17:55

Erg leuke column. En tja, die oudjes hebben het ook allemaal niet even rijk, dus ik kan best begrijpen dat ze zo nu en dan onder hun dekmantel van vriendelijke rimpels een reep chocolade voor de kleinkinderen meegraaien. Of een lekker stuk vlees voor zichzelf 😀

Grt Troy

melady · 3 juli 2005 op 18:04

Dees, ik vind het een geweldig leuke column!

En grapjes maken over bokkepootjes.
Nee.

Nou eentje dan:

Komt een oud vrouwtje bij de bakker en vraagt: ‘Heeft u bokkepoten?’
‘Die heb ik’ zegt de bakker.
‘Lastig lopen hé?’ zegt ze.

Domicela · 3 juli 2005 op 18:20

Herkenbaar en leuk stukje, ik heb ooit ook in zo’n super-met-veel-oudjes gewerkt …. maar dat ze niet allemaal even lief waren als ze eruit zagen, dat had ik op je voor! Ben tenslotte bij een oma opgegroeid …. 😉

Bakema_NL · 3 juli 2005 op 18:30

Personeel wat geen winkeldief aanhoudt of in ieder geval de leiding er op attendeert…………..komt wel goed dan met de toekomst van je baantje als niemand dat meer zou doen. Stelen betekent minder tot geen inkomsten en in het ergste geval moet zo’n winkel dicht en hebben mensen geen baan meer….daar word alleen niet aan gedacht. Het is van de ratten gevreten dat mensen die de mond vol hebben over onrecht in de wereld het min of meer goedkeuren dat er in de supermarkt gestolen word…want die zijn toch al rijk genoeg……..jaja, zo komen we er wel.
Dat oudjes stelen is niks nieuws, na de jongeren zijn ze de 2e groep waar je op moet letten weet ik uit ervaring. En helemaal mensen die (te) aardig tegen je zijn moet je wantrouwen, dat kan iedereen die al een tijdje in de supermarkt werkt je vertellen. Van die types die, nadat je ze 2 x ergens mee geholpen helpt, je zo popiejopie begroeten zodat jij het idee krijgt dat ze zo aardig zijn dat je ze niet in de gaten hoeft te houden……….inmiddels weet ik wel beter.

Wright · 3 juli 2005 op 18:32

[quote]Bokkepootjes! Hoe oma kun je zijn! :laugh: [/quote]
Tja, niet alles is wat het lijkt en visa versa.
Leuk, Dees!
[size=xx-small]Ps: Ik hou het ff kort ivm de te verwachten reactie van Bakema[/size] 😛
Edit: Oeps, hij was er al. 😆

Bakema_NL · 3 juli 2005 op 20:14

Hehe, zo’n cursus typen heeft zo z’n voordelen. 😉

Louise · 3 juli 2005 op 20:18

[quote]Zag ik daar berekening? Zag ik in die lieve, oude ogen, die bij iedereen onmiddelijk goed gedrag opriepen, een lichtje van sluwheid? Zag ik dat diezelfde tas wel erg uitpuilde? Zag ik, op het moment dat ik haar blik kruiste schrik? Razendsnel gevolgd door een hulpeloos Super ‘Bokkepootje’ Granny glimlachje?[/quote]
Deze, en die zin met dat hoe oma kun je zijn?
😀 Om te smullen!!

Mosje · 3 juli 2005 op 20:31

Bakema, natuurlijk heb jij helemaal gelijk, maar in dit stukje heeft Dees het gelijk aan haar kant.
Snap je?
Mooi stukje Dees, zou niet gedacht hebben dat het van jou was, waaruit maar weer eens blijkt dat je gevarieerd kunt schrijven.

champagne · 3 juli 2005 op 21:07

Mooi stukje Dees!
Nieuwe naam, nieuwe schrijfstijl? Deze naam kan ik tenminste uitspreken 😛

KawaSutra · 3 juli 2005 op 21:28

Doet me denken aan het CDA-program ‘Niet bij brood alleen’ uit het ‘van Agt-tijdperk’ (?). Vervolgens de discussie over het stelen van een brood waar het Vaticaan min of meer de absolutie aan gaf.
Zo’n omaatje met een oma-verleden zal er toch heel goede redenen voor gehad hebben om te doen wat ze moest doen. Tja, de gelegenheid maakt de dief. De politiek misschien ook? 🙂

pepe · 3 juli 2005 op 22:11

Heerlijke even gelachen, je hebt het weer heel beeldend geschreven.
Voor mij dus geen tattoo, maar wel snel een grijze look 😉

WritersBlocq · 3 juli 2005 op 23:05

[quote]Bokkepootjes! Hoe oma kun je zijn![/quote]
De mijne had spritsen en een hart dat ze door iedereen liet stelen.
Het is een Supercolumn Dees, ik zou hem graag horen als hij door ReadMe wordt uitgesproken. Liefs, Pauline.

Li · 3 juli 2005 op 23:10

Die oudjes van tegenwoordig!

Als ik hier de leuke quote’s moet plaatsen dan kan ik net zo goed de hele column kopieren en plakken. 🙂

Geweldig en verrassend tegelijk Dees 😉

Zwaai van Li

sally · 3 juli 2005 op 23:44

Helemaal eens met de stelling dat je nooit weet wie tot stelen in staat is.
Daar weten wij hier alles van.
Ongelooflijk wie wij hier betrapt hebben. En niet uit armoede maar puur verkeerde besteding van geld. Gokken enzo.Ik word er kotsmisselijk van.
Verder grappige column. Kan me wel wat voorstellen van jouw standpunt als werkstudent op dat moment. Toch wel.
groet
Sally

klungel · 4 juli 2005 op 10:53

Kan me ook wel voorstellen dat zo’n oma het niet voor het geld doet. Stel jezelf eens voor in een bejaardenhuis met weinig tot niets te doen. Dan ga je toch afleiding zoeken?

Leuk geschreven en fun om te lezen.

Ma3anne · 4 juli 2005 op 11:10

Helemaal af, deze column. Heerlijk verhaal met alle ingrediënten om samen met jou deze diefstal door de vingers te zien. Blij, dat je je mond hebt gehouden toen. 🙂

Kees Schilder · 4 juli 2005 op 15:53

Ben het helemaal met Bakema eens.Een crimineel is een crimineel of er rimpels omheen zitten of niet maakt niet uit.
Goed geschreven Dees

Dees · 4 juli 2005 op 21:28

Leuk, alle positieve reacties.

Wat de ethiek betreft, ik weet het niet hoor, het was meer een momentopname, goed voor een stukje schrijfwerk jaren later.

Grtz,

Dees 😀

KingArthur · 4 juli 2005 op 23:28

Een lekker snel lezende column heb je hier neergezet.

Raindog · 4 juli 2005 op 23:36

Mooie column. Een anekdote met een min of meer open strekking. Ik hou daar wel van.

Je naam is zo inderdaad gemakkelijker uit te spreken. Dat ge-Dees was natuurlijk geen toeval.

😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder