Prul

Sloterdijk, Amsterdam.
Vol kantoorkolossen, files en forensen.
En hier en daar een plukje groen.
Ik hoop dat ze daar van afblijven.
Ik heb daar mijn reden voor. Als mijn vader thuis kwam van werk likte Prul afwezig een zwart-wit gevlekt poezenpootje.
Het luidruchtig thuiskomen van mijn broers deed haar hoogstens een lodderig oog openen.
Vijf minuten voor ik uit school kwam, rekte Prul zich eens behaaglijk uit en wandelde statig naar de deur waar ze bleef zitten.
Op het moment dat ik verscheen stond ze op haar achterpoten en begon er een woest gevecht tussen knaap en poes.
Nooit een schrammetje opgelopen.

Op een dag kroop Prul weg in het verste hoekje van het huis en sloot haar ogen.

Mijn vader heeft haar begraven. Ergens in het groen van Sloterdijk.

Daar ligt Prul nu.
In een kartonnen doos.
Gewikkeld in een gele pyjama.
Een gele pyjama met rode clowntjes.

Mijn pyjama.