R-E-S-P-E-C-T

Het benn’n verwarrende tijden. Verwarring, besloten in het feit dat mensen hun plaats niet meer kennen. De dubbeltjes zijn verdwenen. Waren het maar kwartjes geworden. Dan was er nog sprake geweest van progressie. Maar nee, de dubbeltjes zijn in hun streven naar het kwartjesschap veranderd in gele monopolypionnen, die hun lijf en leden geven om maar hotels te mogen kopen en vooral niet voor andermans bezit te hoeven betalen. Pionnen die het woord ‘Sorry’ niet meer kennen en die doordrenkt zijn van het besef, [i]‘t is ik of hij[/i]. Met ‘ik’ als oppergod.

Wee de huidige [i]homo sapiens[/i], die door een enkele optimistische antropoloog de [i]homo sapiens sapiens[/i] wordt genoemd, om een onderscheid aan te duiden tussen de vroegere jagers en verzamelaars en de huidige verzamelaars van pels en Porsche. Hij weet niet meer waar hij staat en hoe zich staande te houden. Wel dat breeduit staan wellicht het belangrijkste is dat er in een mensenleven dient te gebeuren. Hier sta ik. En: [i]who the fuck do you think you are?[/i]

Dat steekt.

Waar is het respect gebleven? Waar is toch de tijd gebleven dat de docent een geleerde was en de notaris een weledelovergestrenge, doch rechtvaardige heer van stand?

Respect moet je verdienen, galmt het over de straten, veelal juist uit de kelen van die geboren dubbeltjes, die in overzichtelijkere tijden nooit kwartjes zouden hebben kunnen worden, maar zich inmiddels wel als ware euro’s over de straten bewegen. De Eurotrotters van de wereld, als bladgoud blinkend van misplaatste trots om het feit dat zíj het zijn, die daar lopen.

In tijden van nood, zijn normen en waarden wellicht tóch het enige middel om deze teloorgang tegen te gaan. Gelukkig bestaat er een vlam van hoop, geloof en liefde in onze donkere neerwaartse spiraal naar algehele anarchie. Iemand die zijn plaats kent, die weet hoe het hoort en waar te beginnen met herstel. Een voorbeeld voor ons allemaal. De minister wordt weer excellentie. Ook de staatssecretaris komt terug daar te staan waar hij hoort. Heer van der Schandknaap, mijn zegen heeft u.