Renners, rollers en platdrukkers

Euhl getsie, een pissebed!’ Deze zin heb je vast wel een keer in je leven gezegd, wel of niet met de getsie erbij. Misschien zien pissebedden en er niet heel smakelijk of knuffelbaar uit maar ze zijn wel reuze handig voor de natuur! Ze zijn niet alleen goed voor de natuur, ze kunnen ons ook nog eens heel wat informatie verschaffen over ons eigen gedrag.

Als de steen of bloempot word opgetild waar de brave pissebedders onder zitten, schrikken ze zich een ongeluk van al dat plotseling licht en waarschijnlijk ook van ons gezicht (zeg nou zelf, van dichtbij ziet niemand er goed uit). Als ze schrikken zijn de pissies onder te verdelen in 3 categorieën: de rollers, de renners en de platdrukkers. Gek genoeg kunnen wij bij angstige of vervelende situaties ook verdeeld worden over die drie categorieën. Je hebt de herkenbare rollers; zich oprollend tot een balletje, vingers in de oren, ‘la la la!’ en doen alsof het probleem niet bestaat. Dan zijn er de renners die zich zo ver mogelijk van het probleem verwijderen en doen alsof ze er niks mee te maken hebben. Zogenaamd de heilige (supersnelle) boontjes. Tot besluit zijn er de platdrukkers, de wat zeldzamere pissebed-people. Deze categorie stort zich over het probleem en drukt het tegen de grond, het vermorzelend met een gedurfde full-frontal aanpak. Door deze diepzinnige blik op de ren, rol en platdruk-vriendjes ben ik de pissebedden en insecten in het algemeen weer gaan waarderen. We kunnen nog een hoop leren van de meest vieze beestjes, zoals de naaktslak: less is more, wees geen materialist. De mier: samen kun je alles aan. En de luis: de luis leert ons schandalige parasieten herkennen die ons gebruiken, leegzuigen en niks dan ellende en jeuk opleveren.

Zo vraag ik me ook wel eens af wat kriebelige kruipers van óns kunnen leren.. We worden geboren, we groeien op en gaan dood. Niet onze drang tot voortbestaan maar de drang naar bezinning en voldoening drijft ons. Die drang zorgt voor een hoop ellende maar zorgt er ook voor dat we meer leren, meer ontwikkelen en meer groeien. Maakt ons dat uiteindelijk gelukkig? Ik denk niet dat insecten jaloers zijn, ze eten, neuken en slapen. Het is maar goed dat wij niet op ze lijken want dan zouden we allemaal dikke, seks beluste eikels zijn.