De kosten waren voor de baten uit gegaan met als gevolg dat ik weer eens krap bij kas zat. Het moest er dan ook nu maar eindelijk van komen. Ik had er lang over nagedacht maar de tijd voor de grote slag was daar. Het door een scheve cash flow, jaarlijks terugkerend en deprimerend liquiditeitsprobleem, zat mij al zo lang dwars dat ik daarmee, op zijn minst tijdelijk, wilde afrekenen. Geen spontane actie dus, maar weloverwogen. Want zoals eerder gezegd, had ik er lang over nagedacht en is er een gedegen voorbereiding aan vooraf gegaan. Kilometers heb ik afgereisd en geslijmd om los te krijgen wat vast hoorde te zitten. Maar ik kon niet langer blijven plakken. Nu was de tijd voor actie, nood breekt wet! De kaarten die ik in handen had, moesten nu maar eens verzilverd worden voor harde cash.

Licht gespannen maar met een tijdelijke oplossing voor mijn probleem in het vooruitzicht, reed ik, de Rover, naar het beoogde slachtoffer tankstation. De omstandigheden waren ideaal. Niemand aanwezig. Ik hoefde dus niet te wachten en kon direct tot actie overgaan. Ik stapte uit en liep naar binnen, op de pompbediende achter de kassa af. Ik graaide in mijn binnenzak en zei rustig:”dit is een overval!” waarna ik hem, met een grote smile op mijn gezicht, aankeek.

Geschrokken van mijn flitsende actie drukte de pompbediende, in een reflex, op een knop onder de kassa. Direct klapten allerlei luiken dicht en zat ik alleen opgesloten, in de rijkelijk gevulde shop. Nog geen vijf minuten later arriveerden agenten: Brom en Snor, om mij mee te nemen naar het bureau. Daar mocht ik eventjes uitleggen wat hier nu aan de hand was. Drie uur later ben ik in ieder geval tot de les gekomen dat misdaad niet loont. Toen ik mij eindelijk, met mijn zuur bij elkaar gespaarde zegelboekjes, een weg naar de vrijheid kon bekopen.

Categorieën: Algemeen

9 reacties

Robster · 21 februari 2005 op 08:12

Leuk verhaaltje, en misdaad loont idd niet. Wel vrij oppervlakkig.

Groet,
Rob.

WritersBlocq · 21 februari 2005 op 09:57

had je niet gewoon tegen de peliessie kunnen zeggen dat je tegen die bediende zei: “wat heb je een mooie overal?” waarna je je tegoed gedaan had, in 5 min tijd, aan alle lekkers in de shop en dat niet af had hoeven rekenen, smartegeld toesmeten had gehad, ach ik stop, ik sla door!

Ma3anne · 21 februari 2005 op 10:33

foutjuh

Ma3anne · 21 februari 2005 op 10:36

[quote]reed ik, de Rover, naar het beoogde slachtoffer tankstation.[/quote]

Dacht eerst wat doet dat eerste kommaatje daar?
Maar maakt de zin leuk dubbel.

Nooit in een Rover rijden als je zegeltjes gaat inwisselen. Dat geeft te denken natuurlijk.

prikkels · 21 februari 2005 op 10:56

Hoewel leuk en vol humor geschreven, vind ik het een beetje te kort door de bocht. Er had volgens mij wel meer in gezeten.

De inleiding is goed gedaan, maar waar het uiteindelijk om draait te weinig uitgewerkt. Jammer.

Mup · 21 februari 2005 op 13:50

[quote]De kosten waren voor de baten uit gegaan met als gevolg dat ik weer eens krap bij kas zat. [/quote]

Wat een pracht alternatief, klinkt zoveel beter, dan: een gat in mijn hand(en) 🙂

Maar de onkosten die gemaakt zijn kun je toch weer van de belasting aftrekken? Of heb ik dat niet goed begrepen? Niet dat ik nu weer slapende (politie) honden wakker aan het maken ben,

Groet Mup.

Mosje · 21 februari 2005 op 20:44

Jezus man, King, jij spaart zegeltjes? Dat doen alleen vrouwen hoor!
😛

pepe · 21 februari 2005 op 22:09

Gewoon lekker lachen deze column

Geniet maar van je vrijheid;-)

KingArthur · 22 februari 2005 op 00:17

@ Mosje: Ik had al zo’n opmerking van je over zegeltjes gelezen bij een ander. Maar ik kan me verdedigen. Tertiare arbeidsvoorwaarden noemen ze dat……geloof ik. 🙂

Geef een reactie

Avatar plaatshouder