Als ik onder de douche vandaan stap en me afdroog, herinner ik me haar opmerking gisteravond ‘dat er schaamhaar van mij op de badkamervloer lag.’

Ik had haar stomverbaasd aangekeken, maar nu zie ik het liggen. Ik begrijp ook hoe het komt. Ik kan het uitleggen.
Als ik mijn schaamhaar droog -met nat haar rondlopen vind ik niet plezierig- dan hang ik nadien de handdoek weg en als de handdoek opgedroogd is verliezen die haren hun kleefkracht en dwarrelen ze schaamteloos naar beneden. Ik zie het aan de plaats waar ze op de witte tegels liggen. Vlak onder de handdoek, die ik altijd breed uithang.
Ik kan me voorstellen dat ze dat onplezierig vindt. Het is haar huis wel niet, maar tòch. Als je iets van je relatie wil maken moet je investeren. Misschien dat daarom mijn eerdere huwelijken op niets zijn uitgelopen.

Ik besluit dit soort opmerkingen van mijn vriendin te voorkomen door mijn schaamhaar te knippen. Maar hoe doe je dat?  Ik wil het wel een beetje gedekt houden. Scheren misschien…?
Ik besluit tot knippen over te gaan. Niet in de badkamer natuurlijk. Dat zou vloeken in de kerk zijn. Maar waar dan wel?
Ik laat het probleem in de wachtkamer van mijn geest rijpen en reeds de volgende dag, een zaterdag, ontvang ik antwoord in de vorm van een stevige zuidwesten-storm die bladeren in mijn tuin op hol doet slaan. Dit keer zal niemand kunnen zeiken over wat voor haartje op welke ondergrond dan ook.

Ik neem een hobbyschaar uit de keukenla, ga in het midden van mijn tuin staan, daar waar de wind mij vol omvat, laat mijn peignoir van mijn schouders glijden en laat de schaar zijn werk doen. Plukken haar worden in een oogwenk door krachtige rukwinden bij mij vandaan gevoerd. In de richting van buurman die, als ik hem in het vizier krijg, mij met open mond van over zijn schutting aanstaart. Op armlengte van zich af houdt hij zijn Sony Ericsson Xperia S waarvan hij onlangs nog pochte dat je er wel een half uur haarscherpe film mee kan opnemen.

Terwijl mijn blik zich aan buurman hecht, maakte mijn hand de knipbeweging af, die een fractie van een seconde eerder is ingezet.
Dat had ik beter niet kunnen doen.

 

Categorieën: Algemeen

Mark van Roosmalen

Ik nodig jullie uit in mijn literaire huiskamer. Je mag er meubels verzetten en je mening over de inrichting geven. Suggesties om de hele bouw te slopen worden in overweging genomen...

6 reacties

Mien · 24 januari 2014 op 08:04

De titel mooi verklaard. :yes:
De vriendin heette niet toevallig Jantine?
Zo ja, dan heeft dit mogelijk geleid tot een briljantine column.
Smeer dat maar in je haar. 🙂 🙂 🙂

Meralixe · 24 januari 2014 op 08:17

Men kan natuurlijk echt in het slop zitten met de inspiratie. Zet je dan toch door.. dan krijg je dit. :no:

    troubadour · 24 januari 2014 op 09:11

    Je kunt ook wachten Meralixe, tot je schaamhaar er van uit valt!

Mark van Roosmalen · 24 januari 2014 op 13:06

Mien: gelijkenis met bestaande personen…etc.
Meralixe: leuk afgezeken.

Nachtzuster · 24 januari 2014 op 19:01

:rotfl: Hilarisch leuk geschreven! Geen woord te veel! :yes:

g.van stipdonk · 24 januari 2014 op 19:59

Gaan we op Columnx de vuile was buitenhangen?

Geef een reactie

Avatar plaatshouder