Categorieën: Algemeen

1 reactie

Esther Suzanna · 11 november 2015 op 20:58

Schrijfveer Het mooiste standbeeld..
Ik zou wel een standbeeld willen oprichten voor mijn oma. Mijn oma was heel belangrijk voor me en waarschijnlijk ook voor vele anderen. Ik zal alleen voor mezelf spreken.
Ik mis haar enorm. Zij is ongeveer twee jaar geleden overleden, ze wilde zelf al veel eerder bij haar man en zoon zijn maar gelukkig bleef ze langer. Egoïstisch van me? Ja. Nog erger, ik wilde dat ze er nog was. Ze was de lijm van de familie, als enige in staat om alle buitenissige persoonlijkheden binnen de familie samen te houden met ogenschijnlijk enkel het zaterdagse kopje thee mét chocolaatje, het kopje koffie met opgeklopte melk en een diversiteit aan koekjes en gebak. Haar warme handen legde ze altijd rondom je gezicht bij binnenkomst, veilig in een kommetje en vol liefde kuste ze mijn wangen. Ik werd altijd blij als ik haar zag, zelfs al was mijn dag vaak niet zo rooskleurig. Mijn oma was een veilige haven die ik nooit meer ergens anders vond. Sinds haar overlijden is de lijm opgelost. De familie hangt ternauwernood aan lijmrestjes die geen naam mogen hebben.
Dat kleine poppenvrouwtje met haar gevoelige zenuwgestel, haar nervositeit waardoor ze haar leven lang Seresta in haar handtas droeg was voor mij de sterkste vrouw.
Het standbeeld zou van goud moeten zijn, zij in een prachtige jurk want ze was best ijdel, een kroon op haar pagehaar en een staf in haar smalle handen.
Sinds zij niet meer regeert is het Dood. Stil.
Ze was mijn koningin.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder