Schrijven als teraphie

Ik ben sinds kort aan het schrijven geslagen gegaan. Als ik me ergens aan irriteer klim ik direkt in mijn pen en zonder de tekst na te corrigeren spuit ik mijn gal op allerlei websites, forems en blogs. Soms als colum, soms als ingezonde stuk. Een geboren schrijver ben ik niet, maar ik ben best tevreden over het resultaten en het lucht in elk geval heel veel op. Ik heb persoonlijk zelf een tijdje behoorlijk met mijn eigen in de knel gezeten en op deze manier heb ik een mooie uitgangsklep. Door te schrijven kan ik ff alles van me af uiten. Ik heb er echt plezier van en het is ook leuk om te doen.
Soms krijg ik ook wel eens kritiek op mijn stukjes af en toe. Daar probeer ik iets aan te doen door het de keer daarop volledig over een andere boeg te spelen. Gewoon om een stukje beleving naar de lezers toe mee te geven. Ik voel me wel thuis in het hele schrijvers gebeuren. Je moet altijd proberen klip en klaar te zijn naar de lezers en een stukje chemie creëren.
Jip en Hanneke taal is wat lezers aanspreekt. Ik wil iedereen bedanken wie al eens gereageerd heeft. Ik hoop dat degene wie het aangaat de schoen aantrekt. En als er eens een stukje mislukt, met alle respect, komt na regen altijd weer zonneschijn denk ik dan maar. Binnenkort ga ik ook gedichten en rijmen proberen, denk dat dat me ook wel ligt. En als iemand zich er aan itirriteert hoor ik dat vanzelf wel automatisch toch. Dan zal het schijnbaar wel niet goed genoeg geweest zijn. Ik zal het hun niet kwalijk nemen. Iedereen heeft het recht om te zeggen wat hij van zijn eigen mening vind.
Dus de groetjes aan iedereen die hier leest en schrijft en jullie horen nog van mijn.

feinedagnog