Iedere morgen ontwaak ik in dezelfde rauwe pijn. Ik neem een kijk in mijn verleden, en keer op mijn schreden weer terug. Ik kijk liever vooruit met een kans op een ontsnapping, dan dat ik hier blijf in het heden tussen wroeging en angst. Sinds de schuld lijkt mijn identiteit als water te zijn verdampt, en omhooggetrokken naar een duistere, benevelde lucht. Wanneer ik s’nachts na eindeloos gepeins eindelijk in slaap val, wordt mijn rust verstoord door onheilspellende dromen. Ik zie mezelf dwalen over kraterachtige vlaktes, en onsamenhangende fragmenten bestormen mijn hoofd. De schuld werkt perverterend. De schuld vreet me leeg. In de spiegel verdwijnt mijn gezicht in hoofdletters: SCHULD. Ik draag een zonnebril om de pijn in mijn ogen te maskeren. Ik ben opgejaagd wild, maar vlucht nog het meest voor mezelf. Ik sluit mijn gordijnen omdat ik verteerd word door schaamte. Vroeger droomde ik in kleuren, nu droom ik in de herfst. De eenzaamheid is dodend, en de dagen vullen zich met leegte. Want de mensen blijven staren, maar ze zwijgen als het graf. Ik wil verdwijnen, alleen zijn, maar de molen draait door. En de stemmen klinken vreemd, alsof ik de taal niet langer ken. Ik wil stilstaan en schreeuwen, om te ontsnappen in het donker. Ik heb gefaald. Ik heb zo vreselijk, ontiegelijk gefaald.
Ik gooi de telefoon van de tafel, en de kamer begint te schudden. Ik schreeuw en ik scheld en ik schop en ik smeek. Het vonnis is uitgesproken. “Moordenares!”. Ik breek mijn vuist tegen de muur, en val neer op mijn knieën. Ik spring in mijn auto en maak een rit in de nacht. De regent klettert op het raam. Bomen razen in sneltreinvaart aan me voorbij. Ik rij en ik rij in blinde wanhoop. Ik rij en ik rij in een tunnel van pijn.
En met koude weerzin besef ik dat ik geen opties meer heb.
Een feest.
Vermoeidheid.
Slechts twee glazen alcohol.
Eén moment van onoplettendheid: drie levens voorbij.
Opnieuw zie ik hun opengesperde ogen, en hun bebloede lichamen, gewrongen in metaal.
Ik gooi mijn stuur om, en kies voor het duister.
Een klap,
en alles
wordt plotseling licht.
18 reacties
champagne · 5 juni 2005 op 10:53
[quote] Ik kijk liever vooruit met een kans op een ontsnapping, dan dat ik hier blijf in het heden tussen wroeging en angst.[/quote]
Mooi beschreven Troy, heftig verhaal!
Louise · 5 juni 2005 op 11:08
Als nachtmerrie zou het al iets vreselijks zijn. Als werkelijkheid de meest afschuwelijke nachtmerrie.
De innerlijke wanhopige worsteling heb je akelig echt verwoord. Aangrijpend over weten te brengen.
KawaSutra · 5 juni 2005 op 12:36
[quote]Ik gooi mijn stuur om, en kies voor het duister. Een klap, en alles wordt plotseling licht.[/quote]
Ik was inderdaad wat voorbarig geweest Troy, bij mijn laatste commentaar. Een boeiende verrassing. Ik ken iemand die door een dergelijk schuldgevoel verscheurd werd. Hij veranderde van een grote, goedlachse vent in een zielige man die met zich zelf geen raad meer wist.
Ik kan me dit gevoel zo goed voorstellen, maar jij hebt het prachtig onder woorden gebracht.
Mosje · 5 juni 2005 op 12:38
Heel mooi weer Troy. Jammer dat er op deze site geen rubriek is waarin jouw schrijfsels goed tot hun recht komen. “Algemeen” vind ik niet zo passen, maar alle anderen eigenlijk ook niet.
Wright · 5 juni 2005 op 13:26
Ik ben blij verrast dat je in deze column meer gebruik gemaakt hebt van komma’s, en dat hij aan kracht niets inboet.
Het was dan ook wel een heel andere column dan wat ik inmiddels zie als een ’typische Troy’ column, maar weer zeer indrukwekkend en inderdaad verrassend!
WritersBlocq · 5 juni 2005 op 13:44
Heel knap geschreven, Troy.
Ik zie teveel komma’s, zijn komma’s nu eigenlijk persoonlijke meningen of is er een absolute leidraad voor? Ik heb geleerd dat voor het woordje ‘en’ geen komma moet. Moet ik dat weer afleren? Groetje, Pauline.
sally · 5 juni 2005 op 13:45
Indrukwekkend….
Zo`n column kun je zo gebruiken in een drankvrij rijden campagne.
Schrikt echt wel af!
groet Sally
Wright · 5 juni 2005 op 14:14
Je hebt gelijk, WB.
Er staan inderdaad een paar komma’s te veel in.
Komma’s gebruiken voor ‘en’ zijn niet altijd fout.
Bijv: Te koop: een jonge koe, geeft per dag veertien liter melk, en een goed vaarskalf.
WritersBlocq · 5 juni 2005 op 15:05
[quote]Bijv: Te koop: een jonge koe, geeft per dag veertien liter melk, en een goed vaarskalf.[/quote]
Wat een rare zin! Of leer ik nu gewoon ineens veel te veel 😕
Wright · 5 juni 2005 op 15:09
Voorbeeld komt uit de schrijfwijzer.
Je hebt de komma niet gekopïeerd.. 😀
Wat begrijp je niet?
WritersBlocq · 5 juni 2005 op 15:18
Hee stoutert, hoezo had ik de komma niet gekopieerd? Wel bijblijven hoor meisje 😀
Maar de betreffende wijskijkerzin zou m.i. beter lopen als hij zo was:
Te koop: een goed vaarskalf en een jonge koe, die 14 liter melk per dag geeft.
Raken we niet teveel off topic?
Dees · 5 juni 2005 op 18:08
Heel mooi in opbouw en ontknoping. Jouw stukjes mogen dan misschien niet helemaal tot hun recht komen hier (hoewel deze columnesker is dan anderen), in de tussentijd kunnen wij wel mooi meegenieten als je ze hier parkeert.
Voortbordurend op het durpshondje; ik zou ze onder ‘diversen’ scharen, of ben ik dan een categorieneuker? 😀
Grtz,
Dees
Mosje · 5 juni 2005 op 19:04
[quote]of ben ik dan een categorieneuker?[/quote]Ja.
😀
Louise · 5 juni 2005 op 20:21
[quote]categorieneuker?[/quote]
Is het thema-avond?! Die van de komma kwam ook al voorbij 😀
Troy · 5 juni 2005 op 23:12
Het lijkt wel een forum site hier 😛 Er bestaat nog een categorie “verkeer”, maar op de een of andere manier vond ik het een beetje banaal om daar mijn stukje onder te plaatsen…Misschien moet er maar eens een categorie “buitenbeentjes”, komen ofzo..Ach, laten we voortaan maar gewoon “diversen” of “fictie” aanhouden. Bedankt voor de reacties in ieder geval.
melady · 5 juni 2005 op 23:40
In één ruk gelezen en erger me totaal niet aan komma’s en punten en andere shit…
Troy.. een geweldige column!
Ma3anne · 6 juni 2005 op 01:00
Ik sluit me bij melady aan.
Mooi!
Shitonya · 6 juni 2005 op 01:38
Godsamme Troy, ik zeg zoiets niet snel, maar je schrijft verdomd goed. 🙂