Schuttingtaal (1)

“Wat ben je lekker bruin! Zeker goed weer gehad op vakantie?” De vraag kwam van Tiny, de buurvrouw aan de andere kant van de schutting. Een rasechte Amsterdamse van net onder de vijftig. Twee jaar geleden is zij getrouwd met onze buurman, een ietwat fletse weduwnaar van net boven de zeventig. Ik perste er een glimlach uit en formuleerde kort over ons weekje in de zon.

“Hebben jullie ook vakantieplannen?” vroeg ik om het gesprek even gaande te houden.
“Ach, weet je,” zei ze vluchtig over haar schouder kijkend. “Harry heeft geen behoefte aan vakantie. Gisteren zei ik nog tegen hem, laten we lekker naar Thailand gaan. Een beetje genieten van onze ouwe dag. Daar is toch niks mis mee? Ben ik vroeger wel geweest, in Thailand. Toen leefde mijn man nog. Die volgde mij altijd als een hondje, de goeierd. Thailand is hartstikke gezellig en je kan er lekker eten. Maar Harry wil niet. Hij wil eigenlijk maar weinig. Sinds kort wil hij ook geen varkensvlees meer. Ligt te zwaar op zijn maag, zegt ie. Eet dan vis, zei ik toen. Maar dat lust ie ook niet. Nee, Harry is geen verkeerde vent, maar om nou te zeggen dat ie makkelijk is… Maar ja, hij is tenslotte op leeftijd, hè.”

Na 25 jaar gezorgd te hebben voor zijn invalide vrouw leek het alsof het geluk Harry eindelijk toelachte. Nadat Tiny bij hem was ingetrokken werd het huis grondig onder handen genomen. Open keuken, nieuwe meubels, de tuin, alles moest anders. Er werd een zomerhuisje aangeschaft, een vakantie naar de Canarische Eilanden geboekt en Harry’s auto ging in de verkoop. Hij kreeg zelfs een nieuw kunstgebit. Nee, Tiny had de touwtjes strak in handen.

“Waarom begin je niet met een bootreisje op de Rijn?” stelde ik voor. “Thailand is wel erg heftig voor iemand die nooit verder is geweest dan Valkenburg.”
Ze keek me aan alsof ze meer begrip had verwacht. “Dat is toch niet spannend, langs de Rijn. Ik zoek avontuur! En dat vind je niet bepaald in  dit dorp en zeker niet in dit huis. Eigenlijk wil ik liever weer in Amsterdam wonen. Heb ik ook tegen Harry gezegd. Aanvankelijk stemde hij toe, maar sinds kort mompelt hij alleen maar als ik er over begin.”

Een tijdje geleden liep Harry nog rond met ladders, gereedschap en kwasten. Op zijn knieën maakte hij in de tuin een terrasje. Omdat Tiny graag in het zonnetje wilde zitten. Met haar geverfde mond vlak bij mijn oor fluisterde ze: “Hij is nu bezig met het aanleggen van een gasleiding voor de openhaard. Vind ik toch zo gezellig hè, kijken naar die vlammetjes. Word ik altijd een beetje romantisch van. Voor Harry hoeft het niet, zo’n openhaard. Hij zegt dat er niets mis is met de centrale verwarming.”

Ze draaide zich om en tippelde koket naar de keuken. “Ik ga maar een boterham met hagelslag voor hem maken. Vindt ie lekker. Nou, geef mij maar een broodje ossenworst. Daar zit tenminste smaak aan.”

Thailand zal het niet worden, dacht ik terwijl ik haar nakeek. Misschien ben ik een zwartkijker, maar ik geef de relatie hooguit nog een jaar. Dan zit Tiny weer op een flatje in haar geliefd Amsterdam en woont Harry in een prachtig opgeknapt huis.

Deel 2 volgt …