We hebben ze allemaal. Verkeerde verwachtingen. En de oorzaak ligt in onze vroege jeugd. Daar begint de ellende.

Ze leefden nog lang en gelukkig”, alles komt altijd “goed” en “Sinterklaas bestaat” zijn slechts enkele voorbeelden van deze totaal verwarrende programmeringen waar we mee worden opgezadeld. Wat zou de kans groter worden op een bevredigend en tevreden leven, wanneer het sprookje een open eind had. Of anders tenminste een reëlere afloop. In de trant van: “Na vijf jaar waren ze elkaars gesnurk zo zat, dat ze ieder in hun eigen kamer sliepen. Doornroosje vergaf na veel therapie en gesneuvelde borden en kopjes haar prins voor zijn slippertje, en de prins nam het Doornroosje mettertijd steeds minder kwalijk dat ze haar benen niet langer onthaarde en liever met haar vriendinnen ging eten dan met hem. Hun oudste zoon bleek ADHD te hebben, waardoor Doornroosje een inzinking kreeg en naar de drank greep. Met weemoed verlangde zij af en toe terug naar haar honderdjarige dutje en nam het haar prins weleens kwalijk dat hij haar wakker had gekust, zonder overleg. Het kasteel ging in de verkoop, maar dat bleek erg ingewikkeld nadat de enige potentiële kopers een bouwkundig onderzoek lieten doen en er vanwege de resultaten helemaal van af zagen. Doornroosje verlangde een traplift, aangezien haar heupen steeds slechter werden, maar dankzij de bezuinigingen werd die aanvraag afgewezen.”

Over Sinterklaas wil ik niet al teveel zeggen, aangezien dat vrij gevoelig ligt. En hij kan zich natuurlijk niet verdedigen. Sinterklaas mag nooit ter discussie worden gesteld; dat blijkt. Hij bestaat niet, leren we met een jaar of zeven. En daarom mag hij nooit worden afgeschaft!

Verkeerde verwachtingen zijn gevaarlijk, maar in sommige gevallen uitermate gezellig! En terwijl Doornroosje met bochel en wandelstok haar licht dementerende grijze prins goedenacht kust, waait de wind door de bomen en klopt vol verwachting ons hart. Want al verliezen we onze baan, ons verstand of ons huis….

Sinterklaas bestaat wél

 

Categorieën: Algemeen

7 reacties

troubadour · 20 december 2014 op 16:26

“Ze leefden nog lang en gebrekkig”, ik gooi het roer om, redden wat er te redden valt. Origineel en leuk geschreven.

Mien · 20 december 2014 op 17:14

:yes:

Spencer · 20 december 2014 op 19:05

:yes: misschien heb je iets aan dit sprookje: https://www.columnx.nl/de-ontevreden-prinses/

Frans · 21 december 2014 op 10:55

Uiteindelijk eindigt het sprookje toch heel liefdevol en is de samenvatting ze leefden lang en gelukkig dus zo gek nog niet. De verteller kan op die manier al dat vallen en opstaan in een relatie achterwege laten. Dat zijn als de liefde ondanks alle gebreken of misschien wel dankzij de ouderdomskwaaltjes toch nog als een zonnestraaltje op een verregende grijze dag doorbreekt, uiteindelijk pietluttige details. Maar al die betweterij neemt niet weg dat dit gewoon een hele leuke column is en nog goed geschreven ook.

Ferrara · 21 december 2014 op 13:36

Leuk gedaan. Ik heb genoten van deze Doornroosje. Je kan nog even voort als je de hele Grimm wilt afwerken.

pally · 21 december 2014 op 15:23

Hele leuke column vind ik dit: behalve die eerste regel met: Wij hebben ze allemaal etc.’ Spreek voor jezelf, denk ik dan.
Daar haakte ik al bijna af. Gelukkig toch doorgelezen, want de rest vind ik heel origineel en goed geschreven.

    Spencer · 21 december 2014 op 18:09

    Is dat niet een beetje saai, Pally, een leven waarin nooit iets mee- of tegenvalt?

Geef een reactie

Avatar plaatshouder