Sollicitatie

Hangend op de bank kijk ik televisie. Er wordt een spannende film vertoond over de belevenissen van een straaljagerpiloot. Aangezien ik een aangeboren belangstelling heb voor alles wat met luchtvaart te maken heeft, is dit voor mij smullen. Tijdens een bloedstollende scène wordt de film abrupt onderbroken voor reclamespotjes. Ik heb ze allemaal al eerder gezien, dus even tijd voor een sanitaire stop en een glaasje.

Als ik ga zitten vliegen er weer straaljagers over het scherm, maar heb direct in de gaten dat deze niet passen bij de film. Het is een spotje waar het ministerie van defensie laat zien hoe interessant en enerverend het is om bij de Koninklijke Luchtmacht te werken. Blijkbaar is er een tekort aan jachtvliegers, want dit aspect wordt ruim belicht en spannend in beeld gebracht. Opeens weet ik het! Ik wil ook in straaljagers vliegen. Weg uit die duffe baan waar ik al jaren vanaf wil. Avontuur, spanning, uitdagingen, dáár ben ik naar op zoek. Snap niet waarom ik niet eerder op het idee ben gekomen. Inmiddels is de film hervat en verplaats ik mij in de rol van de held. Mijn hartslag neemt toe, adrenaline doet zijn werk.

Na afloop van de film pak ik de laptop en maak een inventarisatie van de eisen waaraan ik moet voldoen om jachtvlieger te kunnen worden. Mijn schoolopleiding is voldoende, heb een prima gezondheid, ben meer dan gemiddeld intelligent en snel van begrip. Met ruimtelijk inzicht, reflexen en het oplossen van problemen heb ik geen enkele moeite. In het verleden heb ik aan zweefvliegen gedaan, een sportvliegbrevet gehaald en zelfs theorieles gegeven in aërodynamica, meteorologie, navigatie en andere vakken die verband houden met vliegen. Vluchtvoorbereider bij de KLM komt ook op het lijstje. Op zolder had ik ooit een geavanceerde vluchtsimulator waar ik talloze missies met succes heb uitgevoerd. Let wel, dat waren geen schietspelletjes, maar lastige navigatievluchten met slecht weer, motorstoringen en meer van dat soort zaken die een vluchtuitvoering interessant maken. Kortom, de Luchtmacht zit gewoon te springen om mensen van mijn kaliber.

In gedachten zie ik mezelf al in de cockpit van een F16 zitten, terwijl ik in een bocht 9G trek om een vijandelijk toestel neer te halen met een vernietigend salvo. Ik parkeer deze droom even en besluit meteen in de pen te klimmen. Met een gedetailleerde CV en begeleidende brief is de sollicitatie in no time rond. De dagen daarna loop ik iedere morgen naar de brievenbus om te kijken of er al een uitnodiging ligt voor de selectieprocedure. Na een week vergeefs wachten, word ik toch wat ongeduldig en besluit er een telefoontje aan te wagen. En ja hoor, de brief was ontvangen en de reactie wordt vandaag nog verzonden. Nog één nachtje slapen dus en blader vast door de agenda om te kijken welke dagen nog vrij zijn om een bezoek te kunnen brengen aan het selectiecentrum in Soesterberg.

En inderdaad ligt er de volgende ochtend een brief in de bus met het logo van de Koninklijke Luchtmacht. Ik schenk een bak koffie in en open met een glimlach de brief. Deze is kort en duidelijk. Mijn blik blijft rusten op het woordje ‘helaas’ en opeens smaakt de koffie naar kokend lood. Mijn sollicitatie kan ‘helaas’ niet in behandeling worden genomen, omdat ik niet voldoe aan de aanstellingscriteria. De maximum leeftijd voor aanname is 27 jaar en daar zit ik boven. Maar ik ben pas 72 en in de wieg gelegd voor vlieger! Wat een kleinzielig gedoe …