[i]Hijgend strompelde hij het door fraaie bomen omzoomde bordes op, opende de deur en ging naar binnen. Gelukkig, hij was nog net op tijd. Aan te laat komen had hij een hekel. Hij lachte vriendelijk naar de receptionistes en wenste hen, joviaal als altijd, goedemorgen. Lieve meiden, dacht hij.[/i] Hij had eerst niet geloofd dat de pensioengerechtigde leeftijd werd opgetrokken naar 72 jaar. Dat vooral de VVD en D66 dat graag wilden was bekend, maar hij had niet gedacht dat dit asociale voorstel het in de Tweede Kamer zou halen. Welnee, je zou op je 65ste gewoon van Drees trekken; al die wilde verhalen waren bangmakerij.
Het eerste stapje werd 67 jaar. Daarna 70. Dán zou hij toch echt klaar zijn. Maar de dames en heren in Den Haag beslisten anders. Wie op zijn 67ste wilde stoppen, moest dit helemaal zelf betalen en kreeg nog geen AOW. Alle bestaande overgangsregelingen werden abrupt afgeschaft. De ouderen moeten hun steentje bijdragen om de crisis het hoofd te bieden, had de premier met zijn zuinige mondje gezegd. De crisis wordt op Jan met de pet afgewenteld en die mag weer dokken, vertaalde hij het politieke geblaat.
Hij was de verhalen van zijn ouders en grootouders over de jaren dertig niet vergeten. Zover zou het nooit meer komen, zeiden ze allemaal. Onder het kapitalisme met een menselijk gezicht zou dat niet gebeuren. De idioten die riepen dat een crisis a la dertig onvermijdelijk was, werden uitgelachen, weggehoond, niet gehoord of gewoon doodgezwegen: Marx was immers zo dood als een pier?
Hij zette zijn computer aan, legde zijn pakje brood op zijn bureau, zette een kruisje door de datum van vandaag en zuchtte. Nog een half jaar en zijn tijd zat erop. Hij had dan 57 jaar gewerkt en kon eindelijk met pensioen. Niet dat dit financieel nu zo aantrekkelijk was: AOW gehalveerd, huren geliberaliseerd (lees: verdubbeld), huurtoeslag afgeschaft. Maar geld had hem nooit zo geboeid. Hij zou stoppen.
© Jan Bontje 2009
7 reacties
Mosje · 28 februari 2009 op 15:13
Jan, wat zurig. Ben jij een vijftiger die vreest zijn pensioen nooit te halen?
Siebe · 28 februari 2009 op 15:52
Ach ach, een appèl op goedkoop sentiment. We moeten een paar jaartjes langer werken, ach wat zielig toch.
Als iedereen zich nou wat drukker maakte om waar hij/zij nu vandaag mee bezig was in plaats van druk te zijn met ooit te stoppen, dan zouden er een stuk minder zorgen zijn om een tijd die misschien wel nooit gaat komen. Werken is echt geen straf en er is nu eenmaal [i]no such thing as a free ride.[/i]
Natuurlijk, we kunnen doen alsof de wereld nog net zo is als 50 jaar geleden maar verdorie zeg, het wordt zo langzamerhand wel eens tijd voor een (wat ik noem) omgekeerde vorm van solidariteit. Het zijn niet meer de sterkste schouders die de zwaarste lasten moeten dragen maar de meeste. Omdat ‘het systeem’ dat wij ‘verzorgingsstaat’ noemen anders domweg zal bezwijken. En dat zal, naar mijn bescheiden mening, niet zo heel lang meer op zich laten wachten als er niks gebeurt. Alsof mensen daar dan mee geholpen zijn…
Goedkoop sentiment hoor, deze column, maar wel tegen een hoge prijs.
Gr
s
KawaSutra · 28 februari 2009 op 17:17
Met pensioen op je 65e in een tijd dat de gemiddelde arbeider niet ouder werd dan 75 kun je momenteel doortrekken naar een pensioenleeftijd van pakweg 70 aangezien gemiddeld de 80 haalbaar is geworden.
Wel vind ik dat je de pensioenleeftijd zelf moet kunnen kiezen na een bepaalde leeftijd. En bouwvakkers die sinds hun 14e bijna alle gewrichten naar de knoppen hebben geholpen mogen er van mij na 40 jaar buffelen mee stoppen.
Zoals ik er nu tegen aankijk hoop ik dat ik t.z.t. door mag blijven werken, bijv. 3 dagen per week. Lijkt me vreselijk om uitgerangeerd te zijn ondanks dat ik hobby’s genoeg heb.
Mien · 28 februari 2009 op 20:37
In de middeleeuwen duurde deze slavernij maar tot je 40-ste. Niks geen oude dag. Gewoon versleten van de jacht, jicht en jolijt.
Mien
Prlwytskovsky · 1 maart 2009 op 12:46
57 jaar gewerkt? Pfffff … sjemig. Zelf werk ik alles bij elkaar pas 46 jaar dus daar kan ik een puntje aanzuigen.
Mensen die fysiek zware arbeid hebben verricht mogen van mij met 40 dienstjaren stoppen, zoals KAWA terecht opmerkt.
Emotioneel gevoelig onderwerp, maar wel de spijker op zijn kop. :duimop:
JanBontje · 1 maart 2009 op 23:19
Bedankt allemaal voor jullie reacties.
Om misverstanden te voorkomen: ik ben bijna 62.
maurick · 2 maart 2009 op 12:02
Time is changing. Steeds meer mensen worden ouder, en deze zullen voortaan mee moeten werken aan hun eigen AOW. Toch zie ik mezelf nog niet tot mijn 70ste doorwerken, dan maar wat minder geld.
Vooral voor de mensen die zwaar lichamelijke arbeid verrichten is het in dat geval: werken tot je erbij neervalt.
Drees, waar ben je nou? 🙁