Streefdoel

Volgens Wikipedia, nadrukkelijk aanwezig op Google, zou een column een stukje proza zijn waarbij de schrijver op een spitse en uitdagende manier de mening ventileert. In de omschrijving valt me ook het woordje “vrijheid” op en wordt er eerder gemikt op kort en bondig daar het anders een essay is die een breder uitgesmeerde schrijfstijl omvat.
Dit zou kunnen de maatstaf zijn voor ons, columnisten op deze site. In de media komt het voor dat bekende mensen hun column (mening) grotendeels om hun bekendheid, in dag- of weekbladen zien verschijnen waarbij veel te maken heeft met marketing en omzet. Is er wat te weinig kwaliteit, de naambekendheid trekt de boel wel recht. Wie het schrijft wordt belangrijker dan wat er geschreven wordt. Hoe de naambekendheid tot stand gekomen is doet er al lang niet meer toe. Ik haat, in mijn geval, de Bekende Vlamingen die hun arrogantie in een column stoppen die iedereen maar goed moet vinden. Wie het niet goed vindt draait immers niet mee met de mallemolen die de wereld ons voorschrijft.
Let op, er zijn natuurlijk mensen die hun grote gave van schrijven via de media in schitterende columns uiten, columns waar ik met eerbied naar opkijk.

Wij, schrijvers op Column X streven er naar gelezen te worden en tevens beoordeeld te worden door anderen….denk ik. Wij hebben geen naambekendheid en misschien zelfs geen gave van schrijven of toch zeker minder gave dan….
Toch spelen we graag met woorden of willen we iets kwijt aan anderen. Column X geeft ons de kans dit te doen.
Schrijven krijgt tot op een zekere hoogte maar zin als het ook gelezen wordt om dan, in een verdere fase, een beoordeling te krijgen die de schrijver de kans geeft de eigen schrijverij los te maken van de vaak egoïstische eigen mening.

Ik hoor bij de prille gebruikers van Column X en verkeer nog in een observerende fase waardoor de eigen mening grondig kan verschillen van de algemene gedachte achter deze site.
Grotendeels uit bezorgdheid stel ik soms dieptepunten vast zoals, op één dag twee inzendingen van columns, nauwelijks die naam waardig, gevolgd door nul reacties.
Ook het eerder vluchtig bezoek van één of ander individu die dan direct weer afhaakt en het wegblijven van leden, die eerder al getrouw bewezen hadden dat deze vorm van communiceren wel degelijk perspectief in zich heeft, baard me zorgen.
Let er vooral op dat ik nergens kritiek geef op de inhoud of de vorm van de ingestuurde werkjes. Dit zou te veel aandacht geven aan de eigen mening die ik nog niet voldoende “verdiend” heb en bovendien indruisen tegen het respect voor de vrijheid die ook ik nastreef.

Waarom dan toch dit schrijven?

In de eerste plaats zou, en daarmee bedoel ik niet dat het nu zo niet is, in de eerste plaats zou er moeten gestreefd worden naar “goede” columns.
Daarop zouden er, en terug wil ik niet beweren dat dit nu zo niet is, goede opbouwende kritieken moeten volgen waar zowel de schrijver van de column als de medelezers iets aan hebben.
Deze wisselwerking heeft in het verleden al bewezen dat Column X voor velen een aangename plek kan zijn achter een P.C. die bulkt van allerlei vluchtige facebook-achtige aanbiedingen waar iedereen zijn of haar mening aan “vrienden” kan vertellen om zo in de waan te verkeren dat hij of zij belangrijk is.

Als het schrijven zelf de grootste aandacht verwerft en het onderwerp een ondergeschikte rol krijgt zijn we al een stukje verder. Helaas krijg ook ik dit gegeven niet onder controle. Het thema lokt lezers en reacties, de schrijver, op zoek naar aandacht, voelt dat gelezen worden afhankelijk is van het gekozen onderwerp enz…
Dit is niet noodzakelijk een verkeerde tendens maar, geef toe, het is al voorgevallen dat een “slechte” column met een mediageil onderwerp overspoeld werd door reacties en reacties op de reacties die zelfs met steeds scherper wordende bewoordingen “uitgevochten” werden.
Dit is waarschijnlijk niet de bedoeling van Column X en bovendien, op die manier zien we ZO met zijn allen de “kwaliteit “ van onze site dalen.

Ik schreef “onze” site.

Daar zit het hem, Column X is een verzameling van mensen met sterk uiteenlopende meningen en gelukkig maar, het is juist die verscheidenheid die ons in staat stelt om steeds weer anderen te verrassen met het eigen geschrijf over de meest uiteenlopende onderwerpen.
Maar, er is een maar, er is binnen deze groep ook een verantwoordelijkheid die ik hier niet zomaar pasklaar kan geven daar dit terecht veel te opdringerig zou zijn.
Grote medespeler in deze verantwoordelijkheid is ongetwijfeld het streven naar kwaliteit, zowel van de schrijver als van de lezer –kritiekgever. Dit streven komt op lange termijn ieder lid van Column X ten goede. De afhaker krijgt ongelijk en de vluchtige bezoeker blijft hangen, het ( te) kleine kringetje van maar enkele tientallen personen breid uit en zo meer.

Mag dit een “gezamenlijk” streefdoel zijn voor de komende herfst en winter?