Suikerspin

Ik heb me zitten verbazen over de grootte van de spinnen hier. Ze zijn misschien wel twee keer zo groot als ik in Nederland gewend was. ’s Avonds hadden deze dieren de gewoonte om mijn woonkamer over te steken. Ruim twee jaar hebben ze hier het rijk alleen gehad en schuilde er weinig gevaar in deze handeling. Echter sinds ik hier ben hebben ze een slechte aan mij en heb ik deze nare gewoonte uit hun hoofd weten te meppen. Nu ben ik er ook achter waarom ze tot dit formaat kunnen uitgroeien. Voor mijn raam vinden namelijk de meest gruwelijke taferelen plaats. Gevechten op leven en dood worden hier beslecht. Zo zag ik laatst twee dansmuggen de liefde aan elkaar verklaren in een passioneel ballet. Terwijl één van de twee door de mazen van het web glipt, raakt de ander verstrikt in een plakkerige draad. Vertrouw daarom ook nooit helemaal blindelings op je partner, het kan je de kop kosten. In een poging om los te komen trilt de ragfijne lijn waardoor de spin gealarmeerd wordt. Traag komt het vadsige roofdier uit zijn schuilplek maar ziet weinig brood in dit magere hapje zodat hij de mug links laat liggen. Aan zijn lot overgelaten en met z’n partner gevlogen hangt de bloedzuiger daar alleen aan een zijden draadje.

Niet veel later komt er een wesp aanvliegen die eveneens verstrikt raakt in de uitgezette val. Kennelijk valt hier alles makkelijk uit de lucht maar zal het ook een geluksdag voor de spin zijn? Naar dit koningsmaal heeft hij in ieder geval wel oren zodat hij op zijn prooi afsnelt. Een titanengevecht vangt aan. Slim weet de mug van deze afleiding gebruik te maken. Hij draait zichzelf een poot uit om te ontkomen aan zijn noodlot. Soms moet je wat laten om te kunnen leven.

Ondertussen dreigt het gevecht in een impasse te raken. Dreigend houdt de wesp zijn achterlijf in de aanslag terwijl hij een poot van de spin stevig tussen de kaken houdt. Met een ruk weet de spin zich te bevrijden uit deze greep. Doodstil staan de twee rivalen tegenover elkaar en kijken elkaar diep in de ogen. Met een flinke krachtinspanning probeert de wesp los te komen, het lukt hem niet. Een krachtmeting met een prooi van dit formaat is niet slim in zijn huidige conditie zodat de spin geduldig wacht totdat de wesp is uitgeput. Af en toe steekt hij een poot uit om de resterende kracht van de wesp te meten.

Met de hulp van een windvlaag weet de wesp zich dan toch, in een uiterste poging, te bevrijden en trekt daarbij een groot deel van het web kapot. Beteuterd inspecteert de spin zijn schade en begint aan het herstel van zijn web. Soms is het beter om met minder tevreden te zijn en het is niet altijd handig om groot en vadsig te zijn.