In de bus kom je altijd de meest vreemde mensen tegen, soms een kwijlende josti, soms een bezwete zakenman die net gefietst heeft. Zo ook weer vandaag, het is zondag en heilig ervan overtuigt dat het koopzondag was pakte ik de bus naar de stad.
Eenmaal geïnstalleerd komt er een jongen binnen sprinten. Hij flashed zijn OV alsof het een FBI-pas is en gaat voor mij zitten. Hij heeft zijn vriendin aan de lijn en is dolenthousiast. “Ik heb gister een nieuwe tas gekocht, een supergave van Puma, ik heb hem bij en ik zal hem straks aan je laten zien, hij is blauw met wit en ik heb de oog van een beest rood gekleurd!” Toen ik de jongen zag binnenlopen had ik zijn IQ wel iets hoger ingeschat dan iemand die oogjes gaat tekenen op een tas maarja, je kan je wel eens vergissen.
“Ik denk dat ik aankom op perron 15 maar ik weet het niet zeker, je moet me wel knuffelen he want ik heb je gemist!” Ziek word ik ervan, die kalverliefde komt me bijna de keel uit. Ik ben zo vroeger ook geweest toen ik tiener was waarschijnlijk maar nu ben ik al zeker 21 en zal ik dat dus nooit meer doen. Ik stop de oortjes van mijn MP3-speler in en luister wat muziek.
Aangekomen stap ik uit de bus en loop naar de winkels. Ik merk dat het helemaal geen koopzondag is en sla mezelf figuurlijk voor mijn hoofd. Het doet geen pijn aangezien mijn moeder gister nog beweerde dat er een bord voor hing. Ik loop naar de Subway om daar vervolgens mijn teleurstelling te vieren met een gezond broodje.
Nadat dit broodje op is loop ik terug naar het station om op mijn bus te wachten. Uiteraard heeft ie nu vertraging… GRRRR!!
Zittend in de bus naar huis gaat de telefoon van het meisje voor mij af. De irritante tweety-jamba-ringtone dringt zelfs door mijn muziek heen. Ze neemt de telefoon erg vrolijk op en begint te kletsen met haar vriendje. “Ik vond je echt lief op het perron en je hebt een supervette tas gekocht!” Het kan toch niet anders, is dit het vriendinnetje van die jongen? “Wat, heb je per ongeluk je tas laten staan? Tja dan moet je die vanavond even ophalen…”
Net goed denk ik en ik stap de bus uit. Tevreden door dit leed open ik de deur van mijn huis en stap naar binnen. Mijn vader vraagt of ik het nieuws al heb gehoord, er schijnt een tas gevonden te zijn op het station en ze denken dat het een bom is, het hele station is ontruimd…
Bron: http://www.nu.nl/news/577929/10/NS_geeft_sporen_Utrecht_weer_vrij.html
15 reacties
vanlidt · 22 augustus 2005 op 22:24
Inspelen op de actualiteit: echt goed.
(Het was in werkelijkheid een laptoptas, las ik later, maar het maakt niet uit)
Avalon · 22 augustus 2005 op 22:28
wist ik toen nog niet 😉
prikkels · 22 augustus 2005 op 22:37
Jaiks van je tienerjaren regelrecht het bejaardenhuis ingerold? Je eerste alinea stuit me regelrecht tegen de borst.
En please het is niet erg als je even wacht met het insturen van je column. Ik heb nog geen één ‘column’ gezien zonder taal- en stijlfouten.
Avalon · 22 augustus 2005 op 22:50
wat versta jij onder een column?
Geertje · 22 augustus 2005 op 23:01
[quote]“Ik heb gister een nieuwe tas gekocht, een supergave van Puma, ik heb hem bij en ik zal hem straks aan je laten zien, hij is blauw met wit en ik heb de oog van een beest rood gekleurd!” [/quote]
[quote]“Wat, heb je per ongeluk je tas laten staan? Tja dan moet je die vanavond even ophalen…”[/quote]
Waar is trots op wat je hebt, dierbaar. Zorgen voor.
Ik zet mijn nieuwe tas, schoenen, mobiel, what ever, nog steeds naast mijn bed. Maar ja ik geniet dan ook intens…
Goed gevonden, leuke ontknoping, met plezier gelezen!!!!
🙂
Troy · 23 augustus 2005 op 01:06
Ach wat taal en stijlfouten doen er in dit geval niet toe. Ik vond het een erg leuke column en je hebt gevoel voor humor. Zaten een paar zeer sterke vondsten in dit stukkie.
[quote] “Ik merk dat het helemaal geen koopzondag is en sla mezelf figuurlijk voor mijn hoofd. Het doet geen pijn aangezien mijn moeder gister nog beweerde dat er een bord voor hing”[/quote] 😛
Grt Troy
Trukie · 23 augustus 2005 op 01:59
Het verhaal geeft ook wel aan hoe ´alert´ we sinds een paar jaar zijn.
Gevonden voorwerpen van de NS bewaart al jarenlang allerlei tassen, koffers, mutsen, rechter of linker handschoenen die gewoon vergeten zijn.
Gelukkig kan er ook nog gewoon een nonchalante verliefde jongeman een tasje ergens laten slingeren.
Hoe lang duurt het nog voordat we onze handbagage af moeten geven en bij het uitstappen weer terug krijgen?
Puik Avalon
SenorChielos · 23 augustus 2005 op 04:41
[quote]Ik heb nog geen één ‘column’ gezien zonder taal- en stijlfouten.[/quote]
Ik neem aan dat je “geen één” (is natuurlijk niet één) expres hebt neergezet? 😛
Louise · 23 augustus 2005 op 08:10
[quote]Ik ben zo vroeger ook geweest toen ik tiener was waarschijnlijk maar nu ben ik al zeker 21 en zal ik dat dus nooit meer doen.[/quote]
😀 heerlijke humor!
Absoluut leuk ‘gespeeld’ met de aktualiteit!
Eddy Kielema · 23 augustus 2005 op 12:27
Je wisselt een paar slordige zinnen af met enkele ijzersterke:
[quote]Eenmaal geïnstalleerd komt er een jongen binnen sprinten. Hij flashed zijn OV alsof het een FBI-pas is en gaat voor mij zitten. [/quote]
Originele en leuke column!
Ma3anne · 23 augustus 2005 op 12:51
[quote]Ik loop naar de Subway om daar vervolgens mijn teleurstelling te vieren met een gezond broodje.[/quote]
Er zijn al meer mooie zinnen gequote, maar deze sprong er voor mij ook nog uit.
Gelukkig was het achteraf loos alarm en daarom had het best zo kunnen zijn.
Leuk bedacht.
Kees Schilder · 23 augustus 2005 op 13:09
Top! Lekkere humor.Van mij mogen er meer zo.
KawaSutra · 23 augustus 2005 op 19:08
Leuke actuele love-story (?) met een explosief einde.
mrcrash · 24 augustus 2005 op 02:36
Op zich wel aardige column. Maar het zijn niet alleen josti’s die kwijlen en zakenmannen die zweten. Vooral het eerste deel van de zin vond ik nogal ongenuanceerd en dat gaf me geen prettig gevoel.
Shitonya · 24 augustus 2005 op 10:26
Omg, nooit gedacht dat een volleybal humor kon hebben, maar ik kan er niets anders van maken: je hebt het. Congratulations