Terug in de tijd

Ik zat afgelopen weekend lekker in de zon.
Een biertje in de hand en dacht terug aan hoe het allemaal begon.
Hoe ik als kleine jongen opgroeide tot de man die ik nu ben.
Van mijn kindertijd herinner ik mij nog dat ik veel buiten speelde met de kinderen in de buurt.
Ik voetbalde veel, met grotere jongens. Ik ging fietsend naar school en op de hoek van het kruispunt wachtte ik netjes op mijn mede schoolgenootjes uit de buurt, om samen onze weg te vervolgen.
Mijn schooltijd, ik was er gek op. Ik had veel vriendjes en zelfs goede contacten met leraren. Sommige spreek ik zo nu en dan nog weleens, evenals klas en schoolgenootjes van vroeger.
Ik verliet de middelbare school met een diploma op zak en ging nog 2 jaar een andere opleiding doen.
Ik haalde mijn vrachtwagen rijbewijs op mijn 18de en kreeg mijn eerste echte baantje. Langzaamaan begon mijn leven als een volwassen man.

Ineens worden mijn gedachten aan toen bruut verstoord.
Mijn dochter roept: ‘Papa, kom je met me spelen’. ‘Ik kom eraan’ roep ik.
Ik neem een laatste slok van mijn biertje en stap naar binnen. ‘Papa, jij bent de speeltuin en mijn knuffels gaan op jou glijden’ Ik wurm me in een soort van glijbaan positie en kleine beer, Sjors de hond, grote beer en mama konijn glijden stuk voor stuk van mijn rug naar beneden.
‘Nu ben jij de trampoline, papa’ Ik lig op mijn rug op de bank en mijn dochter begint als een malle op mijn buik te springen, terwijl ze roept: ‘Spring, spring, spring’. Ze heeft er plezier in en ik ook.

Tijdens het spelen gaan mijn gedachten weer even terug naar toen. Mijn vader speelde niet zo met mij als ik nu met mijn dochter doe. Althans, ik kan het me niet herinneren.
Ik wilde daarom vooral een andere vader zijn, dan mijn vader vroeger voor mij was. Ik denk dat het me is gelukt.

In mijn volwassen leven is er soms veel licht en af en toe duisternis. Om te zorgen voor het vele licht moet je daar een (dure) prijs voor betalen. Mijn dochter is de bron in mijn leven die zorg voor dat vele licht.

Als in de tijd van Jezus gas- en elektriciteitsrekeningen hadden bestaan, had hij zich wel tweemaal bedacht alvorens licht in de duisternis te brengen.