Terugblik

Het is bijna het einde van het jaar.
Een jaar van ups & downs. Wat kun je veel meemaken als mens.
Een verhuizing, nieuwe baan wekelijkse bezoeken aan een brandwondencentrum en natuurlijk mijn club Feyenoord werd kampioen, dankzij Held Dirk Kuyt.

Het was een zwaar jaar en ik zal er nog vaak aan terug denken.
Ik ging op en af en als ik zou vallen was er altijd iemand om mij weer op te vangen.
Ik verloor noodgedwongen mijn baan en mijn vrouw liep derdegraads brandwonden op door een ongeluk met de jus pan.
Er stonden uiteraard ook mooie momenten tegenover. Zo vond ik een nieuwe baan, is mijn vrouw genezen van haar brandwonden en hebben we ons appartement achter ons gelaten voor een grotere één gezins woning.

Het was het jaar van de oranje leeuwinnen die Europees kampioen voetbal werden.
Het jaar van Tom Dumoulin en het jaar van onze Max Verstappen.
Het jaar van gekte en vol verrassingen. Want wat een gekte was het in Rotterdam Zuid op die 14de mei van dit jaar. Feyenoord werd kampioen en dat feest is groots gevierd en ik was erbij.
Het jaar van twijfel en van angst. Er zijn weer genoeg mensen bang geworden voor terreur. Zelfs in Nederland vinden dreigingen plaats. Zo ook in Eindhoven dit jaar, bij een concert van Guus Meeuwis in het PSV stadion. Waarschijnlijk een gefrustreerde PSV supporter die er niet tegen kon dat er toch nog werd gefeest in zijn stadion. PSV had namelijk helemaal niets dit jaar.

Ik ben en blijf een optimist. Mijn kansen zijn niet verkeken totdat ze worden gemist.

Het was een jaar van afscheid van de groten:
Nijntje is niet meer en de Duiven op de dam moeten het zonder Gert Timmerman doen.
En ik zal er nog een heel hoop vergeten te noemen.

Het jaar waarin de herfst te warm en de zomer te koud was.

Ik ga een jaar tegemoet met 365 nieuwe dagen en nieuwe kansen.
Nieuwe muziek, nieuwe helden en ook opnieuw een jaar tegemoet waar afscheid nemen onvermijdelijk is.

Een prachtig jaar, maar moeilijk om te peilen.

Gelukkig 2018 iedereen!