Trouwen in Italië

Dat is over precies een week negentien jaar geleden dat we dat hebben gedaan.

Het begint als een grapje maar op een gegeven moment kom ik thuis en zegt ze: “Ik heb het Nederlandse consulaat in Rome gebeld en het is geen probleem!”
Er is één dingetje; zij is driekwart jaar geleden gescheiden en in Italië mag je dan binnen een jaar hertrouwen mits je maar kunt aantonen dat je niet in verwachting bent.
“Kwestie van een doktersverklaring en dan even bij een tribunaal in Rome dispensatie vragen van artikel nummer zoveel,” had het consulaat gezegd.

Dus naar de huisarts, getest en de uitslag door een officiële vertaler laten vertalen in het Italiaans.
Telefonisch een afspraak gemaakt met het stadhuis van Assisi, datum in ringen laten graveren en uiteindelijk op weg.
In Rome naar het consulaat om een document op te halen dat de periode van ondertrouw vervangt en daarna meteen door naar het tribunaal.
“Is gewoon even een stempeltje halen,” denken we.

Dat valt tegen!

Na een lange rij komen we eindelijk bij het loket waar we ons verzoek doen.
“Nee, dat kan niet zo maar”, zegt de verveelde dame achter het loket; we moeten een geschreven verzoek indienen met motivatie en daar gaan rechters zich dan over buigen.
En die doktersverklaring is niet geldig; dat moet een Italiaanse arts doen!
“Kom morgen maar terug want we gaan nu sluiten.”

Die eerste week in Rome is gewoon werken; iedere ochtend pakken we de taxi naar Via Giulio Cesare met een stapel papier onder de arm. Het tribunaal is open tussen 09.00 uur en 13.00 uur.
Dokter zoeken, papieren en stempels verzamelen.

Ondertussen houden we Assisi steeds op de hoogte. “Geen probleem, zodra jullie weer benodigde papieren hebben faxen jullie dat naar ons toe.”
Uiteindelijk hebben we alle papieren en stempels die nodig zijn en maken een definitieve afspraak met Assisi voor 4 augustus.
We komen de derde aan en gaan meteen naar het gemeentehuis.

“Er is een probleem,” zeggen ze daar.
We krijgen het benauwd; zou het schip dan echt stranden in het zicht van de haven?

Ze vertellen dat de burgemeester die dag een reunie heeft van zijn oude school en ze vragen of 5 augustus ook goed is. We lachen opgelucht:”Ja hoor, dat is prima!”

In onze ringen staat nog steeds 29-7-1994 gegraveerd.