Mevrouw Tzipi Livni. Kent u haar ? Zij is de huidige Israëlische minister van Buitenlandse Zaken. Bovendien is zij naast oud-premier Benjamin Netanyahu in februari kandidaat voor het premierschap van Israël. Mooie keuze in februari. Rechts of erg rechts. Uiteraard kennen beide kandidaten verschillende opvattingen. Over één ding zijn ze het echter roerend eens. Onder hun leiding wordt er een einde gemaakt aan de Hamasregering in de Palestijnse gebieden. Hamas, de club die bij de democratische verkiezingen van 2006 een absolute meerderheid in het Palestijnse parlement haalde. De club dus die met de ultieme westerse legitimering -de democratie- de macht heeft gekregen. Die club moet aangepakt worden. Met alle militaire, economische en diplomatieke middelen die ons ter beschikking staan, aldus Livni. Het klonk als de eerste stap op weg naar een soort “totalen krieg”. Maar dat zal ik wel verkeerd begrepen hebben. Dat hoop ik tenminste.
Toch blijft het bijzonder dat Israël zich zo uitgesproken en zonder enige tegenspraak de omverwerping van een democratisch gekozen regering ten doel kan stellen. Zo’n uitspraak van willekeurig welke andere regeringsvertegenwoordiger zou overal ter wereld tot groot nieuws en heftige commentaren leiden. Maar Israël heeft een speciale status. Voor Israël gelden andere normen. Israël heeft het schudbesef waaruit zij is voortgekomen op zo’n geraffineerde manier geëxploiteerd dat zij zich van alles lijkt te kunnen veroorloven. De exploitatie van het schuldbesef bij een groot deel van de wereld, gecombineerd met de strategische ligging in een explosief gebied heeft haar voor internationale en fatsoensregels schier onaantastbaar gemaakt. Het maakt dat een minister van buitenlandse zaken sans gêne de oorlog kan verklaren aan de regering van een buurland zonder dat er een haan naar kraait. Wat wellicht debet is aan het oorverdovend stilzwijgen is dat ook democratisch west zich niet zo goed raad weet met een regering die geheel volgens de als “oké” geldende democratische procedures is gekozen maar desondanks als fout moet worden aangemerkt.
Tsja, dat is lastig. Mogelijk klopt er iets niet helemaal aan het democratisch concept zou je zeggen. Maar dat is een veel te ingewikkelde suggestie. De gedachte alleen vermoeit al. Dan is het toch goed dat Israël er is. Het Israël dat zich nergens iets van aantrekt. Laat ze de boel maar opruimen. Dan kan achteraf via de weg van de onduidelijke excuses en geconstrueerde samenzweringen ook het westers democratisch straatje worden schoongeveegd.
Mevrouw Livni had het in haar verhaal over weloverwogen beleid.
Dat lijkt me een juiste typering.
Categorieën: Actualiteiten
5 reacties
Siebe · 25 december 2008 op 09:35
Toch sympathiek, op kerstmorgen, de dag waarop die koning geboren werd om wie eeuwen later miljoenen joden vergast en vermoord werden, iets wat tot op de dag van vandaag nog steeds gebeurt, komt een hollander de jood nog verwijten maken. Wegens een oorlogsverklaring aan een democratisch land zei je?
Palestina is een aanfluiting voor elke democratische notie. Palestina is gewoon een theocratie, en dan eentje van het soort waar we er toch al teveel van hadden in die zandbak van achterlijkheid maar wel voorzien van olie. Israël echter is volledig omringd door vijanden en is niettemin de enige democratie in dat hele godvergeten midden-oosten en dat zou toch op zijn minst te denken moeten zetten.
Net zoals het [b][url=http://www.cidi.nl/isnbr/2003/hoofd1-1103.html]Hamas handvest[/url][/b] dat misschien gedaan zou hebben.
Hamas, Hamas, Joden aan het… Juist! Dat staat in dat handvest namelijk. Jij breekt – direct of indirect – een lans voor een ‘democratische’ regering die als belangrijkste programmapunt de vernietiging van Israël en de dood van alle Joden heeft. Tegen elke prijs. Tegen de prijs van dood voor elk van hun eigen mensen en kinderen als het moet, zolang het maar jihad is en we ze martelaren kunnen noemen. Een lans voor de gezanten van enkel dood en verderf, op de dag waarop we de geboortedag van de grote lichtbrenger vieren.
Wel een jood ja.
Dat is inderdaad zo.
Ik weet het.
Dank voor deze weloverwogen column.
Jij ook een heel fijne kerst gewenst!
S.
Frank · 25 december 2008 op 11:16
Beste Siebe,
Jij ook dank voor jouw weloverwogen reactie. Uiteraard ook voor jou een fijne kerst.
Vrede op aarde. Dat lijkt me mooi.
In je reactie heb je het over de “zandbak van achterlijkheid” waarvan Palestina deel uitmaakt. Israel is in die zandbak een eiland van fatsoen. Maar als dat beeld zou kloppen dan zou het toch voor de hand liggen dat Israel in die zandbak het voorbeeld geeft van hoe weldenkende mensen conflicten oplossen. Volgens mij vervult de dialoog daarin een centrale rol.
Een belangrijke fatsoenlijke voorwaarde voor het voeren van die dialoog lijkt me dat men elkaar als volwaardige gesprekspartner accepteert en dat de internationale gemeenschap stopt met het meten met twee maten. Dat zou de geloofwaardigheid van willekeurig welke oplossing ten goede komen.
Met vriendelijke groet
Frank
Neuskleuter · 25 december 2008 op 13:30
Ik ben het met Siebe eens over de partij Hamas, maar ook zeker met de kritische beschrijving hierboven. Israël kan meer maken bij de rest van de wereld dan andere landen. Net als de VS trouwens, maar Israël ligt pijnlijker.
Israël en Palestina op kerst… Nee, vrede zal wel uitblijven. Na de diaspora heeft Israël het land ingepikt van de Palestijnen en die Palestijnen verdedigden terecht hun eigen grondgebied. Palestijnen geven nog steeds de sleutels van hun verwoeste huizen door aan hun kinderen, met de uitgesproken wens dat zij hun huis weer op hun oorspronkelijke grond zullen bouwen. En dat terwijl de jongere generatie in Israël zich daar nu zo thuis voelt, dat ze niet meer zullen vertrekken. Dat vraagt om problemen. Om het maar even kort te zeggen: De reden dat Israël is gesticht is zielig. Maar Palestina is hier ook zielig.
Mien · 25 december 2008 op 16:09
Landje pik vond ik vroeger als kind al een vervelend spel. In de volwassen wereld is dat gevoel alleen maar versterkt.
Ik geloof er dan ook niets van dat het ooit goed komt met die buurtjes.
Vrede op aarde, live and let live, bij voorkeur met elkaar, naast elkaar en ja ook in elkaar …
Mien
KawaSutra · 28 december 2008 op 00:56
Inmiddels heeft de actualiteit weer het een en ander onderstreept. Er is zo veel pijn en haat in dat gebied dat er generaties nodig zijn om dat te kunnen overbruggen. Het mag duidelijk zijn dat dat nooit en te nimmer gaat lukken zolang er nog over en weer wapengekletter weerklinkt. Stoppen en de wonden likken lijkt mij de enige remedie. Maar er moet wel lucht overblijven voor de Palestijnen want ieder die dreigt te verstikken maait om zich heen. Hopelijk heeft de toenemende druk op Israël, al is die schoorvoetend, uiteindelijk het beoogde effect. En ja, het wordt tijd dat het westen zijn historisch schuldbesef eens naast zich neerlegt en op zijn minst een neutrale positie inneemt.