Vaarwel Holland

Als ik zeg dat vroeger regeringen ten dienste stonden van het volk en tegenwoordig het volk ten dienste van de regering, dan verklaart iedereen me voor gek. Toch heb ik vanaf mijn geboorte tot aan nu, en dat is voor de liefhebbers een tijdsbestek van 58 jaar, veel zien gebeuren dat deze bewering onderbouwt. In de ijskoude winter van 1947 kwam ik ter wereld in een piepklein plaatsje in Overijssel, de sneeuw stond tot aan de ramen, als ik had gekund was ik meteen weer terug gekropen in moedersschoot. Als kind leerde ik dat Duitsers fout zijn en alles in ons land hadden vernield. Zowel op school als in het algemeen werden onze oosterburen gezien als doerakken die meteen in de houding sprongen als ze marsmuziek hoorden. Later leer je dat het ook gewoon mensen zoals ons zijn en minstens even gemoedelijk, slechts een enkeling is slecht, net als in bijna ieder land. Nederland herrijst, een slogan uit de eerste jaren na de tweede wereldoorlog. En Nederland herrees, en niet zo’n beetje ook! De regeringen die er kwamen stuurden af op positieve ontwikkelingen, al kwamen ze toen ook wel eens in botsing met het volk. Maar regeringen luisterden dan vaak toch en deden waar ze voor waren gekozen: hun plicht het land op te bouwen.
Dat is nu duidelijk anders, alles wat is opgebouwd door hun voorgangers wordt nu met grote snelheid naar de haaien geholpen zonder te luisteren naar wat het volk wil. Daar kun je natuurlijk niet de charismaloze Balkenende alleen de schuld van geven, ook de andere regeerders willen niets liever dan hun salaris op tijd hebben en dat van het volk er het liefst nog bij. De werkwijze is simpel; je creëert wat afleiding zodat je ondertussen heel onopvallend de wurgketting verder aan kunt trekken. Men maakt zich zogenaamd erg druk om snelheden op autowegen en rookverboden in tabaksfabrieken zodat iedereen ach en wee gaat roepen en er alle aandacht aan geeft. Terwijl het gepeupel zich dan druk maakt over hun karretje of peukje snijden ondertussen andere ministers in andere ‘leuke dingen’ zoals de huurbescherming en de gezondheidszorg, twee zaken die van levensbelang zijn!
Maar er moet bezuinigd worden omdat er geen geld meer is, althans dat is het uitgangspunt van de regering om ons te killen. Maar ik ben er van overtuigd dat er geld zat is maar op de verkeerde plaatsen. Als je naar de skyline van Nederland kijkt zie je kanjers van gebouwen staan die beslist niet voor een appel en een ei zijn neergezet. Vreemd ook is dat je in ‘achterstandswijken’ mensen ziet verhuizen naar een kartonnen doos of het Leger des Heils, en in Wassenaar en Blaricum de villas steeds groter en pompeuzer ziet worden. Nee, er is geen geld, niet voor de gezondheidszorg en straks niet meer voor de huursubsidie van bewoners die alles tegen hadden in het leven. Geld is er alleen nog voor mensen die het al hebben.
Vaak wordt armoe en asociaal gedrag in één adem genoemd, alsof mensen zonder centen meteen rotzakken zijn! Gelukkig ken ik beide kanten en durf best te zeggen dat je onder rijke mensen verschrikkelijke oelewappers aantreft die graag neerkijken op de armoezaaiers in hun krotten. Wie is er ook alweer asociaal?
Maar ik had het over de neergang van Neerlands welzijn, een gevolg van het destructief regeren met onvoldoend inzicht. Bezuinigen is prima, maar doe het dan zo dat mensen niet in levensgevaar komen. Levensgevaar? Ja, want steeds vaker zie ik, een normale volksjongen dus, dat mensen gevaar lopen als ze ziek of gebrekkig zijn, voor hen is er duidelijk onvoldoende hulp! Er kan, zelfs in de gezondheidszorg, worden bezuinigd, maar doe het dan verantwoord. Een uur na een operatie iemand met eigen vervoer naar huis sturen, of door oppervlakkig onderzoek een ernstige kwaal niet zien is uit den boze, maar het gebeurt anno 2005 regelmatig, want het geld zit op de verkeerde plek. Vreemd he, vroeger als ik met mijn vader langs dure huizen fietste dan zij hij vaak: ‘Die hebben ze vast niet eerlijk verdiend’. Gek toch, maar ik moet vaak aan hem denken, hij had wel iets van mij.

Jan Koopmans