Het leven zit vol wendingen. Een levensweg bezaaid met rotondes, kruispunten, spoorwegovergangen, vluchtstroken en spitsstroken. Waar het uiteindelijk op neer komt is dat het leven staat voor keuzes maken. Sommigen zijn makkelijk, anderen zijn moeilijk. Bij de ene keuze wordt je geleid door verkeerstekens en is de weg verlicht. Bij de andere moet je jezelf manoeuvreren door gevaarlijke, bochtige en donkere plattelandswegen. Zo sta ook ik nu voor een keuze. Roken was ooit een statussymbool. Wie sigaretten rookte hoorde bij de hoogste klasse, wie shag rookte was een simpele arbeider. Een miljarden business die jaarlijks ook vele levens eist. Roken is verslavend maar vooral slecht voor je gezondheid. De makers doen er ook alles aan om het zo verslavend mogelijk te maken. Maar ik heb en maak de keuze zelf.

De helft van mijn leven ben ik al bezig om mijn longen te asfalteren. Ter informatie, ik ben nu 26. Ik ben verslaafd aan roken. ’s Ochtends is het eerste wat ik doe een sigaret maken en roken. Nee, geen koffie zetten of mezelf opfrissen, ik ga zelfs niet eens eerst naar de wc, dat doe ik daarna of tijdens wel. Nee, eerst een sigaret. Er gaat ook niets boven een heerlijke avondmaaltijd en als beloning voor het voldane gevoel een sigaret roken. Heerlijk uitbuiken op de bank met een bakkie koffie, met een klein scheutje whisky erin en een peuk in je hand. Gezellig met vrienden een biertje drinken of uitgaan en dat uiteraard niet zonder die sigaret.

Met drank op rook ik er iets meer, maar gemiddeld rook ik 12 sigaretten per dag. Niet de zware roker maar zeker ook niet de gelegenheidsroker. Met elke trek die ik neem verbrand ik mijn longblaasjes die zwart kleuren van het roet en verbrand weefsel. De teer doet de rest. Langzaam aan zorg ik ervoor dat de lucht die ik inadem steeds sneller door mijn longen kan reizen. Van wegen binnen de bebouwde kom tot aan de autobahn. Tot de dag dat de lucht die ik inadem zo snel gaat dat mijn lichaam geen kans meer krijgt om het tot zich te nemen.

Er zijn genoeg horrorverhalen die mij op andere gedachten zouden moeten brengen. ‘Roken is dodelijk’ en ‘roken veroorzaakt dodelijke longkanker’. Ik heb zelfs de kans om mijn kinderen het leven te ontnemen. Hoe meer waarschuwingen heb je nodig zou je denken? Het stoplicht stond niet op oranje, het was donkerrood! Het is een gevaarlijk kruispunt en zelfs een trein kan voorbij razen terwijl ik oversteek, als ik me niet aan de regels houd en op tijd stop.

Ik kan maandelijks geld besparen en daarvan meer bier drinken om maar een voorbeeld te noemen. Mijn wegen worden gladder en harder, maar ik wil geen saaie snelweg. Ik wil kuilen en hobbels in de weg. Ik wil een zandweg, ik wil helemaal geen weg meer! Ik wil groen, naar de lente ruikend gras. Ik wil dat de lucht die ik inadem zich niet gejaagd voelt en heerlijk door het bos kan wandelen om elk gaatje en kiertje te vullen. Ik wil dat die lucht zich gelukkig prijst, dat die door mijn longen mag stromen om vervolgens elk spiertje in mijn lichaam te voorzien van kracht en energie.

Na 13 jaar is het een gewoonte geworden. Ik ben verslaafd. Ik heb er destijds zelf voor gekozen en ik heb ook de keuze om er nu mee te stoppen. Ik heb de leeftijd dat mijn longen zich nog kunnen herstellen zodat ik gezond en wel van mijn pensioen kan genieten. Ik moet de knoop doorhakken. Het zal zorgen voor veel files en oponthoud. Veel wegen moeten gerepareerd worden. Wegwerkzaamheden moeten worden verricht. Afrit is afgesloten.

Categorieën: Algemeen

BuddhaWriter

Geen vogel vliegt te hoog die met zijn eigen vleugels vliegt

9 reacties

Boukje · 18 oktober 2011 op 17:08

Heel veel sucses!

Goede column trouwens, leest als een sneltrein
:hammer:

Meralixe · 19 oktober 2011 op 05:34

De helft van mijn leven ben ik al bezig om mijn longen te asfalteren……

Mooi geschreven stuk over een harde realiteit waar men, om nog even in de sfeer van de column te blijven, wel zelf achter het stuur zit. :hammer:

arta · 19 oktober 2011 op 08:55

Goedzo, Gary!
Elke knellende gewoonte die je loslaat geeft meer lucht, zeker roken! 😀

sylvia1 · 19 oktober 2011 op 09:29

Deze column doet me aan de titel van het boek van Avalanche denken: bij de splitsing rechtdoor.
Succes!

Libelle · 19 oktober 2011 op 14:44

Mijn dokter zei me vroeger letterlijk: “Als je erin zou slagen niet meer dan 15 sigaretten per dag te roken, dan houdt roken op om schadelijk te zijn”.
In die vijftig jaar daarna is er veel aan inzicht veranderd en heeft de stichting Stivoro heel wat bereikt.
Nu rook ik vier sigaretten per dag en geniet er intens van. Na elke borrel eentje zou je kunnen zeggen. Voor roken en drinken en trouwens ook voor frikadellen wil ik best jaren inleveren. Het is niet stoer, het is een keuze. Van lentegras krijg ik trouwens hooikoorts.

Mien · 19 oktober 2011 op 22:49

Er is slechts één remedie Gary.
Rookverhalen schrijven. :hammer: :hammer: :hammer:

Mien

Libelle · 22 oktober 2011 op 10:36

Was ik nog vergeten.
Mooie themacolumn.

Garuda · 23 oktober 2011 op 22:23

Bedankt voor de reacties.

Morgen is het dan zover. 😀

Garuda · 23 oktober 2011 op 22:23

Goed idee Mien! Op de moeilijke momenten zal ik mijn pen pakken! :hammer:

Geef een reactie

Avatar plaatshouder