Weet je, je moet oppassen dat sommige abberaties zich niet lusvormig ophopen. Want dan krijg je filevorming in je feedback, om nog maar te zwijgen over de roestvorming op de interne schakels. Als je de teugels te veel laat vieren zit je voor je er erg in hebt in een situatie die je ergens aan doet denken, je weet alleen niet wat. En dan kun je bruggen bouwen wat je wil, de correlatie met zwindende verdwijningen zeult dan als water dat de boer laat lopen omdat het seizoen reeds afgelopen is terwijl de kroppen nog op stal staan. En als dat dan samenvalt met het inzakken van de meterstand kun je het anker niet meer over een andere boeg gooien, en raak je aan lager wal in plaats van dat je het ruime sop kiest. Vaak wordt gedacht dat het louter een kwestie is van latrines graven, waarbij men dan over het hoofd ziet dat er op de hei geen lucifers groeien. Kortom, dat schiet niet op. Maar men is staande ziend en ziende staand en wil het gewoon niet weten, met of zonder leesbril. Aan het gloeien alleen al zou men kunnen weten dat er een programma omgekeerd wordt afgespeeld, maar men kan de voet niet van het gas krijgen, de trekhaak blijft twijfelachtig en zelfs onder de moeilijkste omstandigheden blijven de sappen doorstromen alsof er geen warenwet bestaat. En dan kijken ze nòg raar op als de wortels losschieten en het stopcontact afgedekt blijft. Ja, ik trek me er niets van hoor, en ga gewoon door met het ze uitleggen, maar soms vraag je je wel eens af waar je het eigenlijk voor doet. Van die dingen ja..

Categorieën: Algemeen

6 reacties

Yfs · 7 september 2013 op 14:20

Dat vraag ik me ook af, waar je het eigenlijk voor doet… een dergelijke column schrijven! ?:-)

    Spencer · 7 september 2013 op 15:55

    Het gaat denk ik eerder om draaiingen in het hoofd dan in het darmstelsel, maar men mag nooit terugdeinzen want juist in periferie spelen de kabouters met vuurwerk van Chinese makelij zonder gebruiksaanwijzing en borden ook, borden van allerlei aard, waarop het fatum van de liniaal die de rechte lijnen dicteert ten einde in Dublin te lezen, na de inname van enige glazen straffe stout, de beschikking te incasseren, zonder dat beroep kan worden gedaan, en vervolgens zijn of haars weegs te gaan zonder om te zien in wrok. Pas dan dringt de diepere betekenis door van E pericoloso sporgersi, nicht aus dem Rahmen hinauslenen, do not lean out of the windows, niet uit het raam leunen, de afwijking van de rechte lijn die zekerheid biedt, niet doen dus maar dat weet u al, want u kleurt vanzelf het liefst binnen de lijntjes. Sweatshirt met opschrift Emporio Armani ontvangen, hartelijk dank.

Blanchefort · 7 september 2013 op 16:19

Goed verhaal. :yes:

Mien · 7 september 2013 op 23:45

Ik vind de column sterker dan je reactie. Qua vorm en inhoud. Mooie woordhussel en zininval, dat wel. Of woordinval en zinhussel, zo u wil.

pally · 8 september 2013 op 17:10

Het stuk is goed: originele woordkeus. Dat je het niet al te mooi moet maken, zie je in je reactie. Daar schiet je – naar mijn smaak- door en dan gaat die originaliteit tegen je werken.

Robin Simon · 9 september 2013 op 12:55

Prachtig! Mooie woordkeus in combinatie met vaart voor de lezer. De meeste columns dwingen mij als lezer in een slakkengang te lezen, niet mijn ding dat lezen met een rollator. Erg goed dit!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder