Verhuizen, voor de 5e keer in 5 jaar. Je zou nog gaan denken dat ik het leuk vind, of te veel vrienden heb! Mijn vriendenbestand wordt met de verhuizing dunner, mijn interieurstukken zonder beschadigingen ook. Als een bezeten chaoot met een mislukte blik op binnenhuisarchitectuur spoor ik mijn vriendinnen aan het onmogelijke mogelijk te maken. Niet knoeien met verf, alles in 1 keer dekken, geen stof meeverven en bij tegenspraak, geen lunch! Aan het eind van de rit heb ik wellicht geen vriendin meer over maar mijn hut doet de piramide van Cheops lijken op een omgebouwde luciferdoos met puntdak omsingeld door een prehistorische zandbak. Wie wil daar nou wonen? Al dat stof in je huis, douchen met melk, hooikoorts?!
Ondertussen probeert één van mijn beste vrienden (tenminste, toen wel nog) mijn zonnebank te verhuizen. Zijn eigen zonnebankgebruinde kop trekt lijkbleek weg bij de eerste poging mijn antieke tosti-ijzer een zetje te geven. Tja, in de tijd der aanschaf van het onmogelijke apparaat had men nog geen ‘light’ versie van de zonnebank. Als mijn blitse bink een misstapje maakt en met zonnebank en al richting aardoppervlak verdwijnt wordt het aanzicht van deze (letterlijk) vallende ster me te gênant. Ik ga even buiten staan…
Na het nodige bloedvergieten, deurverbod bij de Praxis, Gamma en Karwei, een typisch vrouwelijk gerealiseerde kortsluiting in huis en ruzie met praktisch iedereen die ik ken, vond ik het welletjes. Ik verklaar mijn hut officieel tot geopend. (Jammer dat ik niemand meer heb om uit te nodigen voor dit festijn)
Als na twee weken het gevoel in mijn vingers langzaam terug begint te komen en mensen weer met me gaan praten leer ik ook mijn buren kennen….
Om 03.45 uur
AM.
In bed.
Als je begrijpt wat ik bedoel!
(…ik durf niet eens mijn was buiten te hangen…!)
Dat ter zijde, het eindresultaat mag er zeker zijn! (van mijn verhuizing dus) Het gebrek aan een voordeurbel doet een beetje primitief voorkomen maar de door merg en been galmende kerkbel waarvan het pand op de fundering trilt heb ik in één van mijn laaiende kuren van de muur gerukt. Uiteraard weet ik niet meer hoe ‘ie nog es hing’ dus vrienden, bij een bezoekje is een mobieltje wel gewenst!
14 reacties
Troy · 5 juli 2005 op 20:20
Je bent het toonbeeld van de geemancipeerde vrouw ;-). Weet alleen niet hoe ik de puntjes op de e moet krijgen..Suc6 in je nieuwe huis. Nu blijven!
KawaSutra · 5 juli 2005 op 20:51
[quote] Mijn vriendenbestand wordt met de verhuizing dunner[/quote]
Dan ben je vast met een hele grote vriendenkring begonnen. 😀
[quote](…ik durf niet eens mijn was buiten te hangen…!)[/quote]
Je hebt de jaarlijks terugkerende chaos zeer beeldend beschreven. Ik hoop voor jou dat je de rust gevonden hebt, maar als ik dan aan je buren denk….. 😀
Li · 5 juli 2005 op 22:11
Leuk onderwerp en net zo chaotisch geschreven als je verhuizingen verlopen.
Misschien kun je beter in een caravan gaan wonen. Dat scheelt een hoop gedoe 🙂
Li
melady · 6 juli 2005 op 00:38
quote: Om 03.45 uur
AM.
In bed.
Als je begrijpt wat ik bedoel!
Nee,ik begrijp het niet. sorry
Louise · 6 juli 2005 op 07:22
[quote]Als je begrijpt wat ik bedoel![/quote]
Nou, ik heb wel een vermoeden.
De chaos is iig luid en duidelijk doorgekomen
😀
Outsider · 6 juli 2005 op 07:42
[quote]Weet alleen niet hoe ik de puntjes op de e moet krijgen..[/quote]
Troy, je moet shift ingedrukt houden en dan op ” drukken, dan shift loslaten en dan e, dan heb je ë
Wright · 6 juli 2005 op 07:58
[quote]Als je begrijpt wat ik bedoel![/quote]
Je gaat binnenkort weer verhuizen?:-P
Mosje · 6 juli 2005 op 08:56
[quote]ik durf niet eens mijn was buiten te hangen[/quote]Wel de vuile, zo te lezen.
😛
Ma3anne · 6 juli 2005 op 10:56
Ik ben ooit in drie jaar tijd 5 keer verhuisd, maar toen bestonden mijn bezittingen uit niet meer dan een koffer kleren, een paar dozen boeken en LP’s, een stoel, een bed en een bureautje. O ja, en een macramé wandtapijt. Zelf uit de knoop gehaald toen ik touw nodig had.
Moet er niet aan denken om al de troep die ik nu heb overal heen te slepen. Ben zo al een chaoot, laat staan als ik mijn honk ook nog steeds kwijt ben.
Petje af voor zoveel moed.
WritersBlocq · 6 juli 2005 op 12:03
[quote]Niet knoeien met verf, alles in 1 keer dekken, geen stof meeverven en bij tegenspraak, geen lunch![/quote]
Zo hee, je bent een goeie voor het leger! Wellicht krijg je daar ook weer een leger vrienden 😀
Lekker, deze chaos, om te lezen dan.
klungel · 6 juli 2005 op 16:41
Lekker gelezen :-).
Dat van die buren kan een boel zijn :-).
Komt daar nog een column van?
Nelleke · 6 juli 2005 op 20:57
Hoi allemaal! hahaha, ik kan erg lachen om jullie leuke reacties! Dank je wel!…Ik zal nog eens een paar nachtjes zonder oordoppen slapen, wellicht heb ik dan weer een column bij elkaar wat betreft de buren! (en inderdaad, het kan vanalles zijn;)) 😀
bert · 6 juli 2005 op 21:05
[quote](…ik durf niet eens mijn was buiten te hangen…!)[/quote]
Onze buren zouden het ook niet op prijs stellen als ik de was om 03.45 uur buiten zou gaan hangen.
Eddy Kielema · 6 juli 2005 op 22:09
Ik wilde ook verhuizen, maar begin nu toch te twijfelen… Leuke column!