Vegetarisch

“Het is, in mijn ogen, arrogant om te bepalen dat een dierlijk leven meer waard is dan het leven van een plant.”

Het is een stelling waarmee ik al vaak vegetariërs tegen me in het harnas heb gejaagd. “Ongenuanceerd”, “kortzichtig”, “gevoelloos” en zelfs “idioot” zijn termen die ik dan vaak naar mijn hoofd geslingerd krijg. Zo’n twintig jaar geleden heeft een wetenschapper het idee gekregen een polygraaf aan te sluiten op een aardappelplant. De sensoren van deze machine registreren ook de energie van plantaardige wezens. Het mag niet “verbazingwekkend” genoemd worden, een plant blijkt te reageren op prikkels. Zodra er een andere aardappelplant op grote afstand van de testplant met een stok kapot geslagen wordt slaan de wijzers van de polygraaf wild uit. Aardappels communiceren, en hebben medeleven. De testplant raakt in de stress om het gewelddadige lot dat een familielid treft.
In het Amerikaanse televisieprogramma “Mythbusters” komt men er proefondervindelijk achter dat planten gevoelig zijn voor muziek. Tomatenplanten leveren duidelijk een grotere productie als ze mogen genieten van Speedmetal muziek. Ze houden niet van klassieke muziek. Daarvan gaat de opbrengst in vruchten achteruit. De groei stagneert onder de klanken van Mozart, Beethoven of Brahms. Tomaten hebben een uitgesproken smaak.

Dieren worden in de voedingsindustrie mishandeld. Dat is waar. De definitie van een scharrelkip is een hoen die genoegen moet nemen met één vierde vierkante meter. Een scharrelvarken heeft vaak nog nooit de open lucht gezien. “Gewone” vleesindustrie-dieren hebben het nog veel slechter. De behandeling is bijna altijd mensonwaardig.

Maar hebben de plantaardige voedingsmiddelen het dan zoveel beter? Het is een bekend feit dat planten veel beter gedijen als er verschillende plantensoorten naast elkaar staan. Aardappels worden desalniettemin zelfs op ras gescheiden. Met “moderne bemesting” worden ze net zo opgefokt als ganzen die “Foie gras” moeten produceren. Aardappelen staan letterlijk “hutje mudje” op elkaar gepakt op een veldje. Prikkeldraad er omheen. Wachttorens op de hoeken zijn niet nodig. Een pieper zal niet de benen nemen. Het is zuivere-rassen teelt.
Planten zijn dan wel levende wezens, maar ze gaan toch uiteindelijk dood. Dat is het punt waarop we ze consumeren. Dat zeggen sommige mensen. Maar een aardappel is een baby-aardappelplant. Een witte kool eten we op voordat deze zaad schiet. Nog voor het bereiken van geslachtsrijpheid zetten we de tanden in de jongelingen. Doperwten zijn er nog slechter aan toe. Na bevruchting rijpen de nakomelingen in de plantaardige baarmoeder die we “peul” noemen. Voordat de embryo’s volgroeid zijn, aborteren we het ongeboren leven.

De mens is geen carnivoor. Dat klopt. Maar ook geen herbivoor. Zelfs geen omnivoor. De mens is een opportunist. De mens eet wat de gelegenheid hem voorschotelt. De geschiedenis heeft dat uitgewezen. Als er geen gelegenheid is om ander voedsel te vinden, zal ze zelfs soortgenoten opeten.

“Vegetariër zijn” houd in dat je niet eet van voedsel dat ooit ogen had en je meelijwekkend aan kan kijken. Aardappels hebben ook ogen, maar die kunnen je niet droevig aankijken. Is dat een bewijs dat een aardappel geen bewustzijn heeft, of bewijst dat alleen maar dat wij niet met een aardappel kunnen communiceren?
Ik heb desondanks een mateloos respect voor vegetariërs. Het maakt me niet uit of het vegetarisme gestoeld is op gevoel of geloof. Ik bewonder mensen die leven naar bijvoorbeeld de Ayurveda. De Krishna’s die zelfs geen eitje eten. Ik neem mijn petje af voor veganisten die soms veel moeite moeten doen om een volledige maaltijd samen te stellen in deze vleesetende cultuur. De beslissing om vegetarisch te eten getuigt van bewustzijn. Het laat me zien dat die mensen hebben nagedacht over het leven om zich heen. Dat ze zich één voelen met alles wat leeft op deze aardbol. Geweldig toch? Bewustzijn!

Ik ben een mens, en een mens eet organisch voedsel. Daarnaast ben ik een bewust en spiritueel wezen. Dus ik eet met respect. Respect dat voortkomt uit hetzelfde “bewust zijn van het leven om me heen” dat vegetariërs motiveert. Alleen de interpretatie is voor mij anders, evenals de gevolgtrekking.

Vanavond krijg ik eters op bezoek. En opnieuw zal de discussie losbranden. Over het eten van vlees zullen tijdens de maaltijd de meest extreme vergelijkingen gemaakt worden. Over het eten van groenten niet. Dat is ongepast. Zelfs in je woordkeus en uitspraken moet je vegetarisch zijn. Opkomen voor planten in vergelijking tot dieren is smakeloos. Planten hebben immers geen gevoel, geen bewustzijn, en ze leven niet.