Vergeetboek

Ik ben vergeten wat de aanleiding was, maar ineens zei hij: ‘Daar moet je een stukkie over schrijven’, dus dacht ik: noteren, voor ik het vergeet. De volgende ochtend om half 5 ontstond deze column. In mijn hoofd, dus dacht ik: gauw opschrijven, anders vergeet ik hem. Van het een komt het ander en zo had ik mijn e-mails beantwoord, foto’s uitgezocht voor artikelen en ontbeten, voor ik tegen zevenen aan deze column begon. Een groot deel van mijn hoofdtekst was weg, dus moest ik van voren af aan beginnen.

Hoe zou het zijn een vergeetboek te schrijven over lui die we zo snel mogelijk moeten vergeten omdat ze meer kwaad dan goeds hebben toegevoegd aan de wereld? De moeilijkheid is dat als je ze vergeet, je niet meer weet wat ze misdeden en er dus niet van kunt leren. Je mag hun namen vergeten, maar niet hun daden! Helaas leert de mens niet van de geschiedenis; telkens trapt hij in dezelfde valkuilen. Zo wil Rutte toch weer naar Afghanistan. (Rutte gaat niet. Het kanonnenvlees gaat.) En GroenLinks is het er misschien mee eens…? Word eens wakker!

Goed, ik een vergeetboek. Eerst maar een column over een vergeetboek. Dan kan ik dát niet meer vergeten. Wie komen erin? Kandidaten genoeg. Als eerste schoot me de staatsmoord op Sacco en Vanzetti te binnen. 1927. De namen van de beulen zijn vergeten. Woody Guthrie, de folkzanger, voorspelde dat al in een van zijn liedjes over deze politieke executie. Sacco en Vanzetti daarentegen leven voort, net als anderen, in mijn haiku:

zij die heengingen
wandelen in gedachten
eeuwig met ons mee

Hé, mee rijmt op PVV. (Zo, dát is een onverwacht gedachtesprongetje!) Die PVV moeten we eigenlijk maar vergeten. Trouwens, later zullen jongeren op de vraag wat PVV betekende antwoorden: Partij Voor Volksbedrog? Peroxide Voor Venlo? De jeugd heeft de toekomst…