Verjaardagen

Ik heb zo’n vreselijke pesthekel aan verjaardagen.
Van die verjaardagen dat je verplicht gezellig met zijn allen in een grote kring rond een paar tafels moet gaan zitten.
Het eerste wat ze dan vragen is: ‘Moet je koffie?’ Nee, bedankt doe maar thee.
‘Thee? Drink jij geen koffie dan?’ Nee, ik drink geen koffie.
‘Dat jij GEEN koffie drinkt, iedereen drinkt koffie!’ Ja maar ik niet “zucht”.
Natuurlijk kan je geen verjaardag vieren zonder een grote slagroomtaart erbij, dus allemaal een puntje op het antieke gebaksbordje met een klein vorkje erbij en even zingen met zijn allen “lang zal die leven la..la…la” en dan begint de ellende pas echt. Familie en vrienden zitten gezellig weer bij elkaar en de ziektes en ergernissen top tien vliegen over en weer.
Mensen die je vaak een jaar niet heb gezien en die je dan per toeval weer eens tegenkomt op een verjaardag. Familieleden die het nog steeds nodig vinden om in je wangen te knijpen of je zo hard op je rug te slaan met de mededeling ‘kind wat ben jij groot geworden!’

Ik probeer het kringgesprek te volgen en dit keer gaat het over de impotentie van Kees en de leningen die je tegenwoordig overal kan krijgen. Natuurlijk kunnen ze het niet laten om te vragen wanneer ik nou eens aan kinderen ga beginnen en wanneer ik ga trouwen, want ik word ook alweer een dagje ouder. En verder word er ook nog even tussen neus en lippen door gevraagd wat voor werk ik ook doe?

Na de taart komen de chips en toastjes op tafel en iedereen vreet vrolijk verder.
Als ze dan uiteindelijk allemaal volgevreten zijn en weer lekker hebben kunnen zeiken over de (on)zin van het leven en de bloemetjes en de bijtjes en nog snel een drankje achterover slaan, pakken ze hun spullen, vervuilen ze de wc nog even en gaan ze weg. Het is een zooitje in het huis en de afgekloven kippenpootjes en de tandenstokers en lege glazen hebben zich opgestapeld. Ik zie nog net wat kaasblokjes drijven in het sap van de augurken. Uiteindelijk pak ik ook mijn tas en ga richting mijn eigen huisje, heerlijk!
Morgen natuurlijk weer een gigantische kater maar dat doet er nu even niet toe.

Volgende keer dat ik weer een uitnodiging krijg ben ik “ziek” en ga ik niet in een kring zitten met een kaasblokje met prikker in mijn hand, maar blijf ik lekker thuis met een goede film en een glas wijn.