Wei Wei is vrij en Nederland haalt opgelucht adem. Dat is het goede nieuws. Dat psychiaters zedendelinquenten koesteren en ze nog altijd beschouwen als hun zielige patiënten, dát is het slechte nieuws. Volgens deze professionele beroepsgroep is het vergrijpen aan kinderen namelijk een ziekte, en een ziekte straf je niet met levenslang. Het tbs-stelsel hoort bij het Nederlandse rechtssysteem en een inherent onderdeel ervan is proefverlof ter voorbereiding op terugkeer in de samenleving. Het tbs beleid is vooral gericht op de dader en niet op het slachtoffer. De nadruk ligt niet op schuld, vergelding en straf, maar op humane bejegening en resocialisatie.
Dus krijgt de veroordeelde intensieve begeleiding op het gebied van sociale vaardigheid. Een workshop effectieve benadering van mogelijke slachtoffertjes, dekt de lading meer. Handig toch, die foefjes om een prooi zonder al te veel gedoe in je auto te krijgen. Handig ook bij het om de tuin leiden van de psychiaters. Je brengt je geleerde theorie in de praktijk en je verdient zelf je proefverlof bij elkaar. Met een beetje extra inzet en mazzel, stoom je naadloos door naar categorie 2.
En dat biedt weer legio mogelijkheden bij je zelf verdiende proefverlof. Categorie 2 wil namelijk zeggen dat je als wegblijver geen risico vormt voor de veiligheid. Dat betekent simpelweg dat je meer tijd hebt om je louche praktijken ten uitvoer te brengen. Er komt niemand van zijn stoel af als je je niet meldt als categorietje 2. Je bent namelijk ingeschat als niet gevaarlijk. En reken maar dat daar een uitvoerig en uitgebreid onderzoek aan vooraf is gegaan. Door de psychiaters van je kliniek. En die weten waar ze over praten. Het is ten slotte geen kattenpis; vergrijpen aan kinderen.
Een proefverlof heeft natuurlijk alleen maar kans van slagen als de werkelijkheid zo natuurlijk mogelijk wordt nagebootst. Geen kunstmatige ingrepen. Geen elektronische begeleiding, want dan stel je bij voorbaat al geen vertrouwen in de proefverloffer, die het toch al zwaar genoeg heeft. Geen chemische castratie, want daarmee wordt enkel de lust onderdrukt en niet de agressie. Meteen afschrijven natuurlijk. Wat heb je daar nu aan?!
En dat in een werkelijke omgeving, met zoveel mogelijk potentiële slachtoffers natuurlijk. Dat is het beste. Pas dan kan getoetst worden of de zorgvuldige behandeling van de patiënten gewerkt heeft. Aangezien Nederland overloopt met onschuldige kindertjes, was de keuze snel gemaakt. Is er een grotere verleiding en realiteit denkbaar dan de echte wereld?
De echte wereld als ultieme uitdaging voor de gestoorde psychopaten. Extra spannend gemaakt door de tijdslimiet die gesteld wordt. Opwindend ook om eindelijk te weten tot welke categorie je behoort. Hier kom je trouwens pas achter op de melddatum. Tot die tijd kun je gewoon lekker je gang gaan. Daarna is het even opletten geblazen.
Onze 37-jarige tbs-er hoefde zich helemaal nergens druk om te maken. Er kwam werkelijk niemand in beweging na 11 mei. Waarom zouden ze? Het schatje was ten slotte niet delictgevaarlijk. En zo kon deze halve zool in alle rust een proefpoging doen bij twee Duitse meisjes en vervolgens zijn slag slaan bij Wei Wei.
Gegijzeld, seksueel misbruikt, dagenlang in doodsangst en pagina groot in de krant.
Vandaag kwam ze vrij. Wei Wei.
Vandaag kreeg ze levenslang.
14 reacties
sally · 31 mei 2004 op 13:13
[quote]Vandaag kreeg ze levenslang.[/quote]
helemaal mee eens
vreselijk, hoe dit meisje verder moet.
ik heb zelf een dochter van 13
De schrik slaat je om het hart.Dat dit soort volk gewoon los rond loopt.
mooie column
rrobin · 31 mei 2004 op 14:08
Kan deze column morgen in de landelijke kranten gezet worden?? 😮
archangel · 31 mei 2004 op 14:46
Ben het eens met Rrobin!
pleuro · 31 mei 2004 op 17:37
Precies omschreven hoe het vandaag de dag met onze maatschappij gesteld is. Vraag me alleen af, waarom dit meisje in godsnaam nog verder gekweld moet worden door met grote koppen te vermelden dat ze sexueel misbruikt is! Daar erger ik me dus eigenlijk werkelijk kapot aan! 😡 😡 Waar hebben we in godsnaam nog een wet op de privacy voor, of tellen haar gevoelens in dit geval niet mee?
Louise · 31 mei 2004 op 18:31
Precies, en dát bedoel ik. Op dit moment wordt zelfs het vraagstuk behandeld of de naam van de verkrachter/tbs-er in de toekomst misschien, heel misschien bekend gemaakt mag worden. Of dat niet teveel schending van de privacy zou zijn. Bullshit!
En de slachtoffertjes worden ondertussen met naam en toenaam én foto megagroot in de krant gezet, zodat werkelijk heel Nederland en Duitsland weet wie er seksueel misbruikt is en hoe.
Ik hoop dat Nederland eens ophoudt die eikels te pamperen en eens gaat nadenken wie er werkelijk levenslang krijgt op deze manier 😡
Kees Schilder · 31 mei 2004 op 18:34
BEN HET ERMEE EENS, MAG IN EEN KRANT!
NOOIT MEER VRIJLATEN!!!!!!!!!!!!!!!!
Li · 31 mei 2004 op 19:31
En ik sluit me bij bovenstaande reacties aan. Je hebt glashelder beschreven wat er mis is in deze maatschappij. 😡
Li
Mosje · 31 mei 2004 op 20:25
Tijd voor een tegendraadse reactie.
De column vertolkt keurig de heersende publieke opinie, en mag inderdaad wat mij betreft zo in de krant, maar dan wel naast een column die het tegenovergestelde als onderwerp heeft.
Als we iedere crimineel of zedendelinquent met kans op recidive levenslang zouden moeten opsluiten dan zouden we een behoorlijk aantal gevangenissen en gesloten klinieken moeten bijbouwen. Ik praat absoluut niet goed wat er nu recent gebeurd is. Denk dat maatregelen noodzakelijk zijn, en dat we beter moeten opletten. En ook dat we meer oog moeten hebben voor slachtoffers.
Maar voor elke misdaad bestaat een straf en/of verpleging. En als die straf erop zit en de verpleging voltooid, dan moet er, onder strikte voorwaarden, een terugkeer in de maatschappij mogelijk zijn. Uiteraard is dan controle en toezicht noodzakelijk, zodat niet kan gebeuren wat Louise zo mooi beschreef.
Louise · 31 mei 2004 op 20:59
Ik ben het helemaal met je eens Mosje als je zegt dat een straf ook een keer klaar is. Dat een veroordeelde op een gegeven moment zijn straf gewoon uitgezeten heeft en zijn vrijheid terug moet krijgen. Natuurlijk. Maar dan heb ik het niet over veroordeelden die zich vergrepen hebben aan kinderen.
Het kan ongelooflijk slecht met je gaan, je kunt aan de grond zitten, failliet zijn, in de put zitten, overspannen zijn, een groot verdriet hebben, dierbaren verloren hebben, een burnout hebben… Hoe beroerd het ook met je gaat; dan nóg vergrijpt een normaal mens zich niet aan (kleine) kinderen.
Ik denk dan ook niet dat een zedendelict te maken heeft met “ in de fout gaan,” maar alles met een storing in de bovenkamer. En die storing verhelp je niet met therapie, die storing is ook niet ineens weg als de straf klaar is.
De enige manier om zo’n zedendelinquent niet in de herhaling te laten vervallen, is ervoor te zorgen dat hij niet in aanraking komt met (kleine) kinderen. Aangezien er miljoenen kleine onschuldige kinderen zijn, lijkt het mij handiger om die ene man (die tenslotte ook niet zo onschuldig is) op te sluiten.
Ja, gewoon voor altijd.
Mosje · 31 mei 2004 op 22:29
Beste Louise,
Misdrijven, en natuurlijk ook zedenmisdrijven, varieren van klein tot zeer ernstig. En hierop aangepast is de strafmaat. Pleit jij er nu voor om bij alle zedenmisdrijven de allerzwaarste straf die er maar bestaat op te leggen: levenslang?
Je noemt in je reactie “veroordeelden die zich vergrepen hebben aan kinderen”.
Hoe ernstig moet naar jouw idee een vergrijp zijn om levenslang te krijgen?
Shitonya · 31 mei 2004 op 23:31
Ik sluit me helemaal aan bij de vorige reactie’s
Bakema_NL · 1 juni 2004 op 00:45
[quote]Tijd voor een tegendraadse reactie.
De column vertolkt keurig de heersende publieke opinie, en mag inderdaad wat mij betreft zo in de krant, maar dan wel naast een column die het tegenovergestelde als onderwerp heeft.
Als we iedere crimineel of zedendelinquent met kans op recidive levenslang zouden moeten opsluiten dan zouden we een behoorlijk aantal gevangenissen en gesloten klinieken moeten bijbouwen. Ik praat absoluut niet goed wat er nu recent gebeurd is. Denk dat maatregelen noodzakelijk zijn, en dat we beter moeten opletten. En ook dat we meer oog moeten hebben voor slachtoffers.
Maar voor elke misdaad bestaat een straf en/of verpleging. En als die straf erop zit en de verpleging voltooid, dan moet er, onder strikte voorwaarden, een terugkeer in de maatschappij mogelijk zijn. Uiteraard is dan controle en toezicht noodzakelijk, zodat niet kan gebeuren wat Louise zo mooi beschreef.[/quote]
Vertel dat maar aan de slachtoffers en de direct betrokkenen. Als vader zou ik het iig zelf regelen, justitie doet het namelijk niet meer voor je tegenwoordig.
Irma · 1 juni 2004 op 02:02
Een verregaande controle, die nodig is om niet in herhaling te vallen, is eigenlijk gewoon een verkapt TBS. Dus daar zie ik zelf geen onderscheid in. Natuurlijk moet je er op voorhand niet vanuit gaan dat een behandeling niet geholpen heeft, maar ik ben het wel met Louise eens, dat je hier meestal niet praat over een eenmalig vergrijp, maar een ‘ziekte’ die slachtoffers maakt. En die krijg je met geen therapie weg.
Daar is een structurele oplossing voor nodig. Moeilijke kwestie, zeker omdat er niet genoeg cellen zullen zijn voor dergelijke figuren. Maar dingen als chemische castratie worden iets te snel van de hand gewezen terwijl de slachtoffers inderdaad levenslang hebben…
Goeie column, Louise!
WritersBlocq · 11 oktober 2005 op 22:05
hier nog ff een reactie om tot ere-lid gepromoveerd te worden! Gossammemikkie, het zal me toch gaan lukken 😕 😮 😀