Je kent het wel; je wordt ’s ochtends wakker en je zegt tegen jezelf dat je vandaag eens iets anders wilt. Dat gevoel had Blanchefort deze ochtend. Dus belde ik naar werk met meer een mededeling dan een vraag ”jullie redden het wel, he?” en zei tegen La Dame de Blanchefort dat ze de komende tijd alle ruimte zou hebben om het domein te beheren naar haar goeddunken.
Vervolgens liep ik naar het vliegveld en vroeg aan de dame achter de balie wat zij voor mij had. ”Ik kan u New York en Rome aanbieden,” zei ze met een oogverblindende glimlach. ”Doe mij die laatste maar. Het is al weer veel te lang geleden dat ik op Piazza della Rotonda een biertje heb gedronken.”
Fiumicino liet ik zo snel mogelijk achter mij en per taxi begaf ik mij naar Hotel Villafranca. Na mij wat te hebben opgefrist ging ik op pad. Na een bezoek aan de Santa Maria Maggiore en het biertje bij het Pantheon was het tijd om wat te eten. Op zich had ik wel trek in ‘Bavette ai Gracchi’, de specialiteit van Taberna de’ Gracchi, maar de uitstraling van dit etablissement sloot niet aan op mijn stemming.
Ik besloot naar Tre Scali op Piazza Navona te gaan. Je weet dat ze je er proberen te belazeren maar daar heb ik geen moeite mee; dat hoort nu eenmaal bij Rome. Vooraf had ik een simpele pasta, als hoofdgerecht had ik ‘Pollo alla Romana’ met groene bonen en aardappelen. Ik dronk een karaf water en een karaf rode huiswijn. Het nagerecht was de heerlijke Tartufo.
Na nog een Sambuca genomen te hebben in de hotelbar is het nu tijd om te gaan slapen. Morgen wil ik er hard tegenaan gaan.
3 reacties
Mien · 3 november 2013 op 15:04
Hier word ik vrolijk van. Brengt me weer even terug bij het mooie plein voor het Pantheon. Bella, bella, bella. Moet er snel weer eens naar toe. :yes:
Sagita · 5 november 2013 op 01:09
Heel grappige column. Zou zo met je mee op het vliegtuig willen stappen. Een dag in Rome waarom doen we dat niet meer?
groet Sa
Nachtzuster · 7 november 2013 op 23:49
Wat je tegen La Dame de Blanchefort zegt doet vermoeden dat je voor langere tijd in Italië gaat verblijven. Ik mis achtergrondinformatie. Wat doe je daar, waarom alleen gaan, hoelang blijf je weg… met andere woorden: de stelling in je eerst zin, nee, die ken ik niet. Ik ben helemaal niet bekend in Italië en herken dan ook niets van alle beziens/ smaakgevoelige benamingen die je opnoemt. Het klinkt wél bevrijdend! Maar die vragen, vragen..