We hielden het weerbericht nauwlettend in de gaten. Veel regen voorspeld in de Ardennen. En onze vakantie lag in het verschiet. Met alle Corona-toestanden is onze Engelandvakantie weer een jaar uitgesteld. Dus twee weken Ardennen was een heerlijk vooruitzicht. Allebei gevaccineerd, toch wat versoepelde maatregelen, wat kan ons gebeuren. Nou, enorm veel. Dat bleek.
Woensdag begon het al penibel te worden, de rivier was wild en het water steeg hard. We kregen berichten van de camping, waarschuwingen. Maar ja, niemand kon iets doen. Natuurgeweld hou je niet tegen. Op hoop van zegen dan maar.
Op donderdagmorgen kregen we een telefoontje. Wat wij onvoorstelbaar hadden gedacht, was gebeurd. De hele camping stond blank, er stond anderhalve meter water en alles was weggespoeld. Ook onze caravan. We keken elkaar verslagen aan. Weggespoeld, hoe kon dat nou. En hoe was het dan met de mensen die er op dat moment waren? Die lagen te slapen. Beetje bij beetje konden we ons een beeld vormen. Het water was gaan stijgen en op een gegeven moment was het zo hard gegaan dat er geen redden meer aan was. Er zaten mensen vast in hun caravan, die moesten door de brandweer met een bootje geëvacueerd worden. Wat een ellende. Geen stroom, geen voorzieningen, alles was weggevaagd.
Ons plekje. Wat verschrikkelijk. Het meest erge vonden we dat we niks konden doen. We konden er niet naar toe. Het terrein was niet toegankelijk en bovendien ook afgesloten door de brandweer. En wat wil je doen? Hozen? Wij zijn normaal altijd van het direct handelen maar nu zaten we machteloos thuis. Dit zijn we kwijt, dat zijn we kwijt. Contact houden was ook nog moeilijk, want zonder elektriciteit raken mobiele telefoons leeg.
Het is een onwerkelijke situatie, we hebben geen idee hoe het gaat aflopen en wanneer we weer naar de Amblève kunnen kijken zonder dat hij woest kolkend voorbij stroomt. Dat komt weer, dat weet ik zeker, alleen waarschijnlijk niet komende twee weken.
Ach, zei mijn maatje, het is te hopen dat de caravan in stukjes in Luik ligt. Dan hoeven we tenminste niet op te ruimen. Nou ja, laten we het dan in ieder geval maar proberen positief te benaderen. Tenslotte hebben we zelf niks en zijn het maar spullen. Maar ik heb er toch wel een traantje om gelaten.
0 reacties