Wie het snapt mag het zeggen

Hij blaakt van levenslust, dus heeft hij de petitie van ‘Uit vrije wil’, die ervoor ijvert dat mensen boven de 70 hulp kunnen krijgen als zij dood willen, meteen ondertekend. Als één ding kenmerkend is voor vriend Parovius, is het zijn passie voor sociale rechtvaardigheid en persoonlijke vrijheid. Daarin stemmen wij overeen.

Mensen moeten zelf kunnen beslissen over hun leven en dus hun sterven. Dat staat als een paal boven water. Daarom die petitie, die ik uiteraard ook heb ondertekend. Wij accepteren geen dam, opgeworpen door confessionele partijen en reli-dwingelandjes, tegen de fundamentele individuele vrijheid om (bij afwezigheid van een fataal ongeval of ongeluk, dan wel een dodelijke ziekte), zelf te bepalen wanneer je dood gaat. En dat dan ook te kunnen doen. En het recht op deskundige hulp.

Een godsdienstig veto op een zorgvuldig overwogen vrijwillige dood is van de gekke. Parovius gekscherend: over mijn lijk, weg met dat veto! En hij vervolgt: raar toch dat die confessionelen willen verbieden dat iemand in volle vrijheid voor zijn EIGEN dood kiest, terwijl ze wel tientallen ANDEREN, en als het moet honderden en zelfs duizenden, doodleuk de dood insturen in een oorlog… Het zal wel aan mij liggen dat ik dat niet snap, zegt hij dan.

Als iemand een einde maakt aan zijn eigen leven gaat hij tegen een door god gegeven gebod in – gij zult niet doden of woorden van gelijke strekking – maar als hij in een militaire actie anderen doodt, vermeerdert dat dan de glorie van god? Wie het snapt mag het zeggen.