Wij zijn partikels

Het menselijk brein is ongelofelijk en ontzaglijk. Neem nou de Nederlandse fysicus Gerardus ‘t Hooft die in 1999 samen met een andere Nederlander (Veltman) de Nobelprijs voor fysica heeft ontvangen. Zuiver door wiskundige berekeningen heeft hij besloten dat er ook W en Z partikels bestaan.
Niemand geloofde dit.
Een paar jaren later bleek dat hij gelijk had. In de CERN centrale van Genève (een immens laboratorium) werd tijdens proefnemingen inderdaad ontdekt dat die W en Z partikels bestaan.

In haar toespraak tot de Koninklijke Zweedse Akademie voor Wetenschappen zei Prof. Dr Cecilia Jarlskog dat alles uit partikels bestaat, zowel de bloemen in de zaal waar de Nobelprijs wordt uitgereikt, als de buste van Alfred Nobel en de laureaten ‘t Hooft en Veltman en zijzelf, kortom, alles, zowel stoelen als bloemen als stenen als mensen als lichtstralen als roentgen stralen als laser stralen.

Zij heeft gelijk en dat is een enorme revelatie voor mij.
Dat mensen als ‘t Hooft zoiets kunnen berekenen en er zeker van zijn dat het bestaat, en dat ze later gelijk krijgen, vind ik onvoorstelbaar groots en wonderbaar.

Dat Richard Feynman (een andere Nobelprijswinnaar fysica) zijn Feynman diagrammen neerschreef in een cafeetje terwijl hij bier dronk, is nog veel ongelofelijker.

De zoon van mijn broer studeert nu voor bio-ingenieur. Wanneer ik af en toe een mail van hem krijg met vergelijkingen van lineaire algebra en hogere wiskunde kan ik niet meer volgen.

Dat is heel wat anders dan de povere primitieve wiskunde die op school wordt aangeleerd.

Moge er meer jonge mensen zijn die zich bekwamen in de hogere mathematica en de wetten van de natuur, in plaats van zich als hoofddoel in het leven te stellen om rond te hangen in een shopping center of te springen en te zingen op een podium.

Dat laatste mag natuurlijk, en men verdient er meer geld mee, maar het brengt de mensheid geen stap vooruit.