Winterdepressie.

Het is allemaal zo standaard. De blaadjes zijn van de bomen gevallen, dan wel daar mee bezig. Einde van het leven, alles sterft af. Zelfs de vogels verlaten het land, om elders een beter onderkomen te zoeken, in ieder geval een warmer onderkomen. Zoals de vogels vertrekken ook de zestigers / zeventigers, de grijze golf trekt op naar Zuid-Frankrijk en Spanje om daar het stof van hun schotelantenne van hun met IJslandse rentes bekostigde appartement te poetsen, want SBS en RTL moeten wel kunnen worden bezocht. Je moet je tenslotte kunnen verkneukelen bij het weerbericht en vals kunnen vergelijken met de temperatuur aldaar, gniffelend kunnen zeggen tegen je Nederlandse Telegraaf – lezende buurman dat het weer in Nederland wéér niets is.
Auto’s starten niet of moeizaam, tenen drogen uit en lijden kou. Tuinmeubelen gaan –al dan niet nog even in de mahonie gezet- de schuur in, de parasol naar zolder. De tuin ligt er doods bij, de vissen duiken onder in de vijver, waardoor de vraag rijst of je dan toch de hele zomer vergeten bent te voeren of die reiger laatst de boel heeft leeggegeten. Je ziet ze immers niet meer, doordat het vervloekte blad van de berk van de buurman zijn blad in de herfst altijd loslaat boven jouw vijver. Een vijver schoonmaken in de herfst doe je niet, da’s slechts voor de vijver – nerds, de echte diehards die bij hoog en bij laag beweren dat een vijver in de winter óók leuk is.
Dat is helemaal niet zo.
Buiten is er in de herfst en winter in dit land niets aan. Koud, grijs en grauw is het, meer niet. De enige reden waarom in 1358 de herfst en de winter werden uitgevonden, is dat in vergelijk de lente en de zomer er zo lekker bij zijn. Pieken bestaan slechts bij de gratie van dalen. Vraagt u maar na bij de Zwitsers en de Oostenrijkers.
Los van het weer vrolijkt ook de wintertijd niet echt op. Het hele jaar sta ik echt zonder problemen vrolijk op en heb bij wijze van spreken zin in de dag.
Tot dat die klok een uur terug moet, het officieuze startpunt van het verschijnsel winter.
Eerst blij gemaakt in het weekend omdat dat één vol uur langer duurt, maar de woensdag erop heb je dat zelfde uur al ruim ingeleverd omdat je de ochtenden erna alsmaar té laat je nest uit komt zetten omdat het nog donker is en het bedje nog te warm. Dat uur is dús, een dode mus…
Deze gedachtegangen zijn niet nieuw. Het is al lang een wetenschappelijk vastgesteld ziektepatroon en het heet winterdepressie. Gelukkig is er veel tegen te doen. En het siert dit stukje –al zeg ik zelf- dat het de nodige remedies bevat.
Houdt u van reizen? Doe mee met de grijze golf en overwinter in Benidorm. U treft er gezelligheid, bingo en wie weet uw zomer-buurman. We zijn tenslotte één Europa.
Doktert u graag? Aan de pillen. Met de aanschaf van antidepressiva steunt u onze economie ook nog, een beter voorbeeld van een win-winsituatie is haast niet te verzinnen.
Meer een technisch type? Schaf een zonnebank aan, of verlicht uw huis overmatig. Doe mee met de kerstwaanzin in dit land, plaats een lichtgevend fluorescerend rendier in voor- en achtertuin en het licht doet uw humeur stijgen naar ongekende hoogten.
Van het geduldige soort? Voor deze mensen zijn er zelfs dubbele kansen, want a) gezien de klimaatsverandering bent u binnen 50 jaar automatisch van het probleem af. Wel vindt u dan vallende kokosnoten lastig in plaats van herfstblad. De b-variant is de meest praktische. Wacht rustig af tot – pak’m beet- april.
Dan begint het voorjaar en komt alles goed.